อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ โอกาสที่ฉวยไม่ได้

คอลัมน์ โครงร่างตำนานคน  โดย การ์ตอง  มติชน 6 พ.ย. 2554

เพราะวิกฤตมหาอุทกภัยเที่ยวนี้สร้างความเดือดร้อนแสนสาหัสให้ประชาชนทั่วประเทศเป็นวงกว้าง แม้รัฐบาลภายใต้การนำของ "ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร" จะแสดงความเอาจริงเอาจัง ทุ่มเทในการแก้ปัญหาเพียงใดก็ตาม การจะไม่เปิดจุดอ่อนให้ต้องตกเป็นฝ่ายตั้งรับนั้น

"เป็นไปไม่ได้"

เพราะเป้าหมายของผลสำเร็จในงานอยู่ที่แก้ปัญหาให้ประชาชนได้ ทำให้การทุ่มเทแม้จะมากมายเพียงใดมีความหมายเพียงความสูญเปล่า เมื่อไม่สามารถสกัดกั้น หรือเบี่ยงเบนทางน้ำไม่ให้ท่วมท้นพังเมืองมาทีละจังหวัดได้ และเมื่อที่สุดแล้วน้ำเอ่อท้นมาถึงกรุงเทพฯชั้นใน

ความพยายาม ความทุ่มเท ความเอาจริงเอาจัง ยิ่งสะท้อนให้เห็นความสามารถในการวางแผนจัดการ

มีแต่ความพยายาม แต่ไม่มีความสามารถที่จะหยุดยังวิกฤตได้ ถึงอย่างไรก็เป็นความจริงที่กระทบต่อรัฐบาลยิ่งลักษณ์

มองในทางการเมืองนี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของพรรคประชาธิปัตย์ ภายใต้การนำของ "อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ" ที่จะพลิกขึ้นมาแสดงความเหนือกว่า เรียกคะแนนนิยมจากประชาชนคืน

หากเล่นให้ดีโอกาสของ "อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ" มาถึงแล้ว

เพียงแต่ว่าเกมนี้ต้องอาศัยสติ และชั้นเชิงที่มากพอ

การสร้างเรตติ้งบนความเดือดร้อนของประชาชน ไม่ใช่เรื่องที่จะอาศัยความเคยชินเดิมๆ จะต้องมีสติปัญญาพอที่จะประเมินอารมณ์สังคมอยู่พอสมควร

ท่ามกลางการพลาดพลั้งของรัฐบาลในทุกด้าน ทั้งเรื่องการประเมินสถานการณ์ การทำความเข้าใจกับประชาชน และการนำกระแส

หาก "อภิสิทธิ์" แสดงความเหนือกว่าโดยชี้นำให้พลพรรคประชาธิปัตย์เล่นเกมการเมืองอย่างสร้างสรรค์ ทำให้ประชาชนเห็นภาพว่า "อภิสิทธิ์" นำพรรคประชาธิปัตย์ให้เป็นความหวังว่าหากพวกเขาเป็นผู้ลงมือแก้ปัญหา

สถานการณ์จะดีกว่านี้ จะสู้กับมหาอุทกภัยได้โดยไม่เดือดร้อนมากมายเช่นนี้

ทว่าภาพที่ควรจะเกิดขึ้นกับโอกาสดีของพรรคประชาธิปัตย์กลับไม่เกิดขึ้น

เหตุจากบทบาทของ "อภิสิทธิ์" ที่นำเสนอผ่านสื่อ มีเพียงออกเยี่ยมประชาชน แจกจ่ายเครื่องยังชีพ บรรเทาทุกข์ให้ประชาชนบางคน บางกลุ่ม ซึ่งงานแบบนี้ใครก็ทำได้

บทบาทของ "อภิสิทธิ์" ที่สะท้อนความเป็น "ผู้นำ" ทางยุทธศาสตร์การแก้ปัญหาในระดับที่สร้างภาพให้ประชาชนเกิดความหวัง เห็นว่าเป็น "ตัวเลือก" ที่ดีกว่ากลับไม่มีให้เห็น

ยิ่งพลพรรคประชาธิปัตย์ยิ่งไปกันใหญ่

ขณะที่โพลทุกโพลชัดเจนว่า ประชาชนอยากเห็นความร่วมมือร่วมใจ ช่วยเหลือกันของพรรคการเมืองแบบไม่แบ่งสี แบ่งพรรค เอาปัญหาความเดือดร้อนของประชาชนเป็นเป้าหมายร่วมกันทำงานอย่างสร้างสรรค์ทุ่มเท

กลับกลายเป็นว่า บทบาทของพลพรรคประชาธิปัตย์ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน คุ้นเคยกับเกมทำลายล้าง

เอาทุกอย่างมาเป็นเกมเพื่อทำลายรัฐบาล แต่ไม่เคยแสดงให้เห็นว่าหากเป็นคนที่ลงมือทำงานเองจะเป็นความหวังที่ดีกว่าให้ประชาชนได้อย่างไร

และ "อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ" ในฐานะผู้นำพรรคแทนที่จะเป็นผู้กำหนดยุทธศาสตร์ และทิศทางการแสดงออกของพรรคให้เกิดความคาดหวังจากประชาชน

กลับปล่อยให้เป็นไปตามความเคยชินเมือนที่เคยเป็น

โอกาสที่มาถึงแล้วจึงกำลังหลุดลอยไป

กับข้อสรุปที่ว่า "พรรคไหนก็คงไม่ดีกว่านี้"