แม่นุ่นปล่อยโฮ ขอให้ประหาร ทอย เกินรับได้อุ้มลูกฆ่าแม่ของลูก

แดน : ทราบจากอา ก็ถามว่าพี่ได้ติดต่อมาหาแม่มั้ย เพราะตอนนี้พี่หายไป เพื่อนพี่ติดต่อหาทุกทางแต่ไม่เจอ

แดนเคยเจอทอยมั้ย?
แดน : เคยเจอครั้งนึงที่พี่นุ่นมาเป็นผู้ปกครองที่โรงเรียน เขาก็มาด้วยกัน

แล้วแม่ทำยังไงต่อ?
แม่ : แม่ก็โทรหาอาอีกครั้ง ถามย้ำอีกครั้งว่าเขาโทรแจ้งเรามั้ย อาเขาบอกว่าไม่ได้โทรแจ้ง ได้ข่าวจากเพื่อนของนุ่นอีกที ก็ได้คุยกับเพื่อนน้อง แม่ก็ไปสภ.ปากเกร็ด ได้เจอหน้าทอยครั้งแรก

ทอยพูดอะไรกับแม่?
แม่ : ที่เจอครั้งแรกจะให้เขาชี้จุดกล้อง เขาบอกว่าเขาหาทั่วหมดแล้ว ไปหาดูหมดแล้ว ติดต่อหาเพื่อนหมดแล้วก็ไม่เจอ

แม่พูดคุยกับทอยจะทำยังไงดี เขาบอกจะยังไง?
แม่ : เขาบอกว่าทำใจนะแม่ 50-50 นะแม่ (ร้องไห้)

มันก็ผิดวิสัย?
แม่ : ใช่ค่ะ ผิดวิสัยมาก สงสัยตลอดค่ะ

อาจารย์โต้ง แปลกมั้ย ที่บอกแม่ว่าให้ทำใจ 50-50?
อาจารย์โต้ง : เป็นเรื่องที่ผิดปกติครับ ประโยคนี้ไม่ควรเป็นคำพูดมาบอกคุณแม่แบบนี้

แม่ไปตามหายังไงต่อ?
แม่ : วันที่เจอทอยครั้งแรก อยากเข้าบ้านน้อง อยากเห็นว่าน้องอยู่ยังไง มีอะไรผิดปกติที่บ้านเขามั้ย ก็ได้ไปกับทอย และน้องชาย

ตอนแดนเจอทอย สงสัยมั้ย?
แดน : สงสัยมาก มีประเด็นในหัวเยอะ ก็แปลกๆ เหมือนที่แม่คิด ที่บอกว่า 50-50 ทำไมอยู่ดีๆ มาพูดคำนี้ แล้วก็กล้องหน้ารถ เขาบอกไม่มีกล้องหน้ารถ ทั้งที่เป็นเบาะแสได้ จริงๆ คนขับรถน่าจะต้องมี

ท่าทางมีพิรุธมั้ย?
แม่ : ตอนเราอยากเจอที่เขาไปปากเกร็ด เขาก็รีบออกไป เราบอกใกล้จะถึงแล้วนะ เขาก็รีบออกไปเลย ทำไมไม่รอ เขาออกไปก่อน นี่ก็แปลกแล้วค่ะ

แดนบอกว่า 50-50 ที่เขาพูดคืออะไร?
แดน : มันแปลก

ถามมั้ยทำไมพูดแบบนี้?
แม่ : เขาบอกว่าตอนนุ่นวิ่งขึ้นรถแท็กซี่ เขาใส่ทองหยอง แต่งตัวโป๊ หลังจากที่หายไปเขาก็หาไม่เจอ ไม่รู้หายไปไหน ไม่รู้น้องโดนอะไร ทำนองนั้น เหมือนเขาปัดในความรู้สึกของเรา

บิวเจอแม่หรือยัง?
บิว : คืนวันที่ 20 ช่วงประมาณตีสาม ตีสี่ ผมเริ่มติดต่อหลังดูข่าวตอนสองทุ่ม หาไล่ติดต่อว่ามันไม่ใช่อย่างที่เราเห็น แต่ติดต่อได้ตอนห้าทุ่มเที่ยงคืน ต้นเรื่องที่โพสต์ ถึงได้คุยกัน

เห็นว่าหลังจากวันนั้น แม่พูดคุยกับทอยในเฟซบุ๊ก แม่ทักไปหรือยังไง?
แม่ : เขามาขอเป็นเพื่อน ส่งจีพีเอสมาให้

แดน : ว่าเขาเห็นจีพีเอสขึ้นตรงไหน

แม่ : แม่ก็โทรไปว่าเป็นยังไงบ้าง

แม่ : อันนี้เราสงสัยเขาเต็มที่แล้ว เรากล่อมเขา กลัวเขาทำอะไรทีน่า ลูกสาว

แม่บอกเป็นห่วง อยากให้ตามหามากกว่านี้ เขาก็บอกว่าห่วงนอนไม่หลับเลย แม่พยายามให้เอาลูกนุ่นออกมาก่อนเพราะอยู่กับทอย ทำไมสงสัยเต็มที่?
แม่ : เขาพูดไม่ตรง คำพูดที่เราคุยกับเขา กับอา กับเพื่อน มันไม่ตรงกันเลย เหมือนเขาโกหกเราอยู่ ระหว่างเขาหาน้อง น้องหายไปนานมาก ทำไมเขาไม่รีบแจ้ง เขาทำอะไรอยู่ ไม่แจ้งเพื่อน ไม่แจ้งญาติพี่น้อง แต่มาแจ้งวันถัดมา

นุ่นหายไปคืนวันที่ 17 เข้า 18 ประมาณตี 3 พอเช้าวันรุ่งขึ้นหาย ก็มีการประกาศตามหา ตอนนั้นแม่รู้แล้ว?
แม่ : แม่ทราบวันที่ 18 ตอน 22.50 น.

ลงโซเชียลวันที่ 19 ทอยก็ไม่ได้ไปแจ้ง?
แม่ : เพิ่งไปลงบันทึกประจำวันวันที่ 19 ว่าคนหาย

บิวเห็นเหตุการณ์ในคืนนั้น แม่รู้จากอาที่โทรมาบอกน้องชาย ทอยแจ้งความเช้าวันที่ 19 มีการประกาศตามหาวันที่ 19 ทอยเริ่มให้ข่าว แม่ถามเขาเหมือนสงสัย เขาบอกปกติเขาเป็นฝ่ายง้อตลอด?
แม่ : เขาพูดอย่างนั้นตลอด

แดน : เป็นข้ออ้าง โทรศัพท์เขาไม่ได้เปิดให้ดูอย่างชัดเจน เปิดให้ดูแค่ช็อตที่เขาเตรียมไว้

ในนั้นเขียนว่าอะไร?
แม่ : ไม่ได้อ่านค่ะ

แดน : อ่านไม่ทัน ให้ดูผ่านๆ เหมือนเขาบริสุทธิ์ใจ

แม่ : เหมือนเขาง้อน้องตลอด เอาแต่ใจตัวเอง เขาเล่นละครให้ตัวเองดูดีตลอด

แม่ไปบ้านเขาวันนั้นเลย แม่ขอไป?
แม่ : แม่ขอไป แม่บอกว่าอยากเห็นความเป็นอยู่ของน้องนุ่น ไม่รู้อะไรเกิดขึ้นกับน้องนุ่นแล้ว อยากเห็นความเป็นอยู่ของลูก ไปดูได้มั้ย

ลูกนุ่นอยู่ที่ไหน?
แม่ : อยู่ด้วยกันนี่แหละค่ะ เขาก็ให้แม่ไป

แดน : ผมก็ไปด้วย

แม่ : ในรถเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาชี้ให้ดูจุดโค้งเข้าบ้าน บอกว่าตรงนี้ที่นุ่นโดดลง มีคลองเป็นน้ำ เขาก็วิ่งออกไป แต่ในใจเราไม่ได้เชื่อ เพราะตีสี่มันมืดและเปลี่ยวมาก

จนแม่เข้าไปในบ้าน เป็นยังไง?
แม่ : ทำตัวปกติ เหมือนกลบเกลื่อนไปกับเขา เรารู้ว่าเขาปิดบังอะไรแน่ๆ ดูว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย คนเราทะเลาะกันต้องมีอะไรพังแต่ก็ไม่มี ก็มานั่งคิดว่าช่วงเขาหายไป 1 วันไม่ได้ติดต่อใคร คงเคลียร์อะไรเรียบร้อยแล้ว แต่ตรงข้างบันได มีกล่องอันนึง มีไม้หน้าสามท่อนยาวเสียบไว้ข้างๆ เอาพลาสติกพันเอาไว้ ไม่ทันได้ถ่ายรูป กลัวเขาเห็น เดี๋ยวเราจะไม่ปลอดภัย เขาก็พาไปดูว่านี่ห้องนอนนะ นี่ห้องน้ำ เราก็บอกว่าเออ น่าอยู่ดีนะ ก็คล้อยไปตามเขาก่อน

เมื่อวานนั่งดูข่าวคุณพุทธ แกตั้งข้อสังเกตว่าทอยเอาน้องใส่กระเป๋า ปรากฏว่าเมื่อคืนคุณพุทธเปิดออกมาว่า กระเป๋าสั่งก่อนใส่ 2 วัน เหมือนเป็นการเตรียมการหรือเปล่า อาจารย์มองยังไง?
ปรเมศวร์ : อาจเป็นไปได้ แต่เราไม่รู้สาเหตุว่าลงจากรถเรื่องอะไร ไปกินเลี้ยงมากับเพื่อนที่ร้านอาหาร ลูกก็ไป จะทะเลาะอะไรบนรถ เขาก็ไม่พูด กระเป๋าใบนั้นก็ใหญ่พอสมควร ไม่งั้นคนใส่คนไม่ได้ แต่ถึงขั้นตระเตรียมไว้ก่อนมั้ย ผมไม่กล้าฟันธง แต่ก็เป็นไปได้ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้

อาจารย์โต้งว่ามันแปลกมั้ย เรื่องเกิด 17 แต่กระเป๋าส่งวันที่ 15-16?
อาจารย์โต้ง : มีความเป็นไปได้ ไม่งั้นจะซื้อกระเป๋ามาทำไม เมื่อวานดูภาพจากคลิปที่ร้านอาหาร จะพบตอนน้องอุ้มลูกอยู่เดินมาที่รถ ขณะที่ผู้ชายเดินกลับมาที่รถรวดเร็ว มองได้สองกรณี คือเป็นคนไม่ค่อยเทคแคร์ผู้หญิง สองมีอะไรที่เป็นการกระทบกระทั่ง มีปากเสียง การมีกระเป๋าอาจคิดไปได้ว่าถ้าวันนึงเขาทำอะไรรุนแรง กระเป๋าใบนี้ก็อาจเตรียมไว้สำหรับเก็บ

คุณพุทธบอกว่าทอยอ้างว่าที่เอาร่างนุ่นไปเผาตรงจุดนั้น เพราะมันพานุ่นไปส่งทำงานที่ปอยเปตบ่อยๆ เลยชินเส้นทางนั้น แต่ถนนตรงนั้น มีเลี้ยวเข้าป่ายาง ใครจะเลี้ยวเข้าไป ต้องเป็นคนที่เคยเข้าไปดูตรงจุดนั้นถึงเลี้ยวเข้าไป?
บิว : คนกรีดยางก็ไม่กรีดวันอาทิตย์ด้วย เป็นวันหยุดคนกรีดยาง

มันประจวบเหมาะทั้งหมดเลยหรือเปล่า?
อาจารย์โต้ง : เจอไม้ที่บ้านด้วย ไม้นี้ต้องไปตรวจว่าเจอคราบเลือดหรือเปล่า

แม่อยากให้ประหาร เพราะไม่แฟร์เลย แม่กับบิวไปแจ้งความ ตร.บอกว่าอะไร?
บิว : เป็นเรื่องของคนสองคน เรื่องของผัวกับเมียเขา ต้องให้ผู้หญิงติดต่อกลับมา เพราะไม่ใช่ผู้เสียหาย

เขาบอกให้ไปหากล้องวงจรปิดเอง?
แม่ : เขาบอกแม่ว่าจะออกหนังสือให้ ไปดูกล้อง

บิว : ให้เอาเอกสารจากโรงพักไปหากล้อง ไปยื่นที่นั่นเดี๋ยวเขาก็ให้เอง

อาจารย์โต้ง : ฟังแล้วสะเทือนใจ มันเป็นหน้าที่ตร.ที่ต้องทำ ถ้าผู้ชายบอกว่าให้คุณแม่ทำใจ 50-50 น่าสงสัยเข้าไปใหญ่ ต้องรีบตาม ไม่งั้นจะมีตร.ไว้ทำไมถ้าต้องให้คุณแม่ไปหาเอง

ตกลงว่าภาพจากกล้องวงจรปิดที่ได้กันมา ตร.ไม่ได้มา หรือเราได้มา?
บิว : ผมได้มาก่อนเลยที่แรก แล้วอัดจากโทรศัพท์ให้ตร.ดู

แม่ : แม่ไปเองด้วยค่ะ วันนั้นแจ้งความเสร็จ ตร.ก็ให้ใบนึงมา ให้ไปตามหาดูกล้อง ก็นัดกับน้องว่าจะไปดูพรุ่งนี้เช้า เพราะตอนนั้นมันดึกแล้ว เช้ามาก็ไปดู ร้านก็เปิดอยู่เป็นร้านฟิล์มรถ เขาก็ให้ความร่วมมือดีมาก ต้องขอบคุณเขามากๆ ไปขอเขาก็ย้อนให้ดู เขาบอกว่าขอเวลาได้มั้ย เขาก็เปิดช่วงเวลานั้นให้ดู หนูเห็นก็จำได้ ไม่กล้าที่จะดูเลย (ร้องไห้) หนูเลยให้น้องอัดวิดีโอให้ (ร้องไห้) หนูจะรีบไปหาตร. เพื่อนน้องอีกสองคนก็ไปกับแม่ที่สน. เอาภาพไปให้ตร. ตร.บอกว่าเอาผิดกับเขาได้แล้ว

เขาบอกเห็นคลิปนี้ก็เอาผิดได้แล้ว?
แม่ : (ปล่อยโฮ) รับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น อยากรู้ว่าเขาทำอะไรให้ถึงทำกับลูกหนูขนาดนี้ (ร้องไห้หนัก) แสดงละครกับหนูตั้งนาน ที่สงสัยคือมันใช่หมดเลย ที่หนูคิดไว้ จีพีเอสที่เขาพูด หมายถึงเขาเอาลูกหนูไปทิ้ง เป็นเรื่องจริงเลย (ปล่อยโฮหนัก) ถ้าวิ่งหนีวิ่งแท็กซี่ แท็กซี่ต้องมีความเมตตาที่จะช่วยเหลือ (ร้องไห้)

สิ่งที่เกิดทั้งหมด โทษจะไปถึงตรงไหน?
ปรเมศวร์ : ประหารชีวิต ลักษณะพฤติกรรมชัดเจน ถึงแม้พนักงานสอบสวนบอกเขาสำนึกผิดด้วยตัวเอง ผมว่าไม่ใช่ เพราะผู้ชายคนนี้มีการโกหกมาตั้งแต่ต้น ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย บางคนบอกว่าเขานิสัยแบบนั้น ผมว่าไม่ใช่หรอก สันดานเขาเป็นอย่างนั้น เขากลบเกลื่อนปกปิดตลอดเวลา เขาพูดไม่ตรง โทษต้องประหารชีวิต ความผิดผมว่าตร.ทำขาดไปหนึ่งข้อหา ข้อหาแรกทำร้ายร่างกายบนถนน แต่กลับไปถึงบ้านนี่ฆ่าโดยการกระทำทารุณโหดร้าย เคยเห็นมั้ยเวลาคนทำปลาช่อน เขาใช้สากตีหัวปลา ต้องตีจนตาย บางทีมันไม่ตายทันที เราเคยมีคดีคล้ายๆ แบบนี้ ลูกสาวชอบกับผู้ชายคนนึง ที่มีนบุรี เรื่องสัก 20 ปีแล้ว พอผู้ชายจะมาหาลูกสาว เขาก็ดักรอ และเอาน้ำมันราดจุดไฟเผา นี่คือฆ่าโดยการกระทำทารุณโหดร้าย เพราะถ้าไม่โหดร้ายคือตายทันที ยิงแล้วตายไม่ใช่โหดร้าย แต่คือการไตร่ตรอง โทษก็อย่างเดียวคือประหารชีวิต ผิดหวังทำไมต้องให้ผู้เสียหายไปดูเอง

ผมทำรายการบ่อยมาก ที่ผู้เสียหายบอกว่าตร.ให้ไปหากล้อง ไปหาหลักฐาน บางทีก็ให้ไปหาชื่อว่าเป็นใคร?
อาจารย์โต้ง : ผมก็เคยโดน เรามีรถที่ขับแล้วมีปัญหาเฉี่ยวชนแล้วหนีไป เราก็ต้องการดูว่าทะเบียนอะไร ตร.ในพื้นที่ก็บอกว่าให้ช่วยไปดูกล้องแถวนั้นหน่อยว่ามีมั้ย เราก็เกิดคำถามว่าอ้าว ตกลงนี่เป็นสิ่งที่ตร.ต้องไปตรวจดู หนึ่งงานตร.เยอะเกินไปมั้ย หรือกำลังคนในพื้นที่ไม่เพียงพอ สองตร.ที่มีหน้าที่รับผิดชอบฝ่ายสืบสวนได้ทำมั้ย บวกกับคะแนนการประเมินด้วย ใครรับผิดชอบไล่กล้อง หรือแต่งตั้งโยกย้ายในครั้งต่อไป ต้องเรียนว่าผมเห็นผบ.ตร. อยากพัฒนาหลายๆ อย่างในองค์กร ผมว่าดีนะ แต่ตรงนี้ก็ต้องปรับปรุงเช่นกัน

ปรเมศวร์ : เราให้ผู้เสียหายไปหาพยานทุกเรื่อง หน้าที่รวบรวมพยานหลักฐานเป็นของพนักงานสอบสวน และต้องทำไม่ให้ชักช้า ที่ผ่านมาให้ไปหากล้องมา หาพยานหลักฐานมา

บิว : ผมไปเรียนกับตร.ว่าผมเห็นเหตุการณ์ไม่ตรงกับที่ทอยให้การ ผมต้องการไปพูดแบบนั้นกับเจ้าหน้าที่ แต่เขาบอกว่าทอยไม่ให้การกับตร. เขาให้การกับนักข่าว ไทม์ไลน์ทอยแค่มาแจ้งว่านุ่นไปจากตรงไหนแค่นั้นเอง

ปรเมศวร์ : ผมว่าวันนี้ต้องปฏิรูปตร.จริงๆ มีข่าวคดีเด็กนครศรีธรรมราชถูกแทง พอย่าไปแจ้งความ เขาบอกให้พ่อแม่เด็กไปแจ้ง เข้าใจผิดอะไรไปหมดเลยนะคนแจ้งเขาร้องทุกข์กล่าวโทษ มันเป็นความผิดทางอาญา ไม่ใช่ความผิดยอมความได้ พนักงานสอบสวนต้องเดินหน้าแล้ว กฎหมายบอกว่าการสอบสวนต้องกระทำโดยไม่ชักช้า ผมว่าวันนี้ ตรงๆ นะ สำนักงานตำรวจแห่งชาติทำการสอบสวนอ่อนไปหน่อย ไปเล่นคดีอะไรไม่รู้ คดีที่ชาวบ้านต้องการความช่วยเหลือไม่ได้ ถ้าไปพบตร.แล้วเขาบอกว่าเกี่ยวอะไร ยิ่งไปกันใหญ่เลยนะ คุณควรมีรางวัลให้น้องคนนี้นะ ถ้าไม่มีน้องไม่รู้เลยนะว่าเหตุการณ์เป็นยังไง ตร.ก็ไม่รู้เรื่องเลยนะ

ทำไมตร.ให้ไปหากล้องวงจรปิดเอง?
แม่ : ไม่ทราบจริงๆ

บิว : จุดประสงค์เราคือให้เขาไปดูจุดที่เราบอก เพราะมันห่างจากคลองประปามาก

เขาก็ให้ไปหาเอง?
บิว : ใช่ครับ ให้ไปหาเอง เดี๋ยวจะออกใบอะไรให้ แม่แจ้งความได้เพราะเป็นแม่

แม่ไปหากล้อง ได้ภาพมาก็เอาไปให้ตร.เองอีก?
ปรเมศวร์ : ตอนไปดูกล้องบอกเขาว่าไง

แม่ : เขายินดีให้ความร่วมมือ หนังสือไม่จำเป็น

ปรเมศวร์ : นี่ไง เจ้าของกล้องเขายินดีให้ความร่วมมือในกระบวนการยุติธรรมอยู่แล้ว

อาจารย์โต้ง : คำว่าจิตสำนึกไงครับ น้องทำหน้าที่พลเมืองดี มีจิตสำนึกอยากช่วยเหลือสังคม เจ้าของกล้องก็มีจิตสำนึกของความเป็นพลเมืองดี เขาจะได้ดูว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นจริงหรือไม่ คงไม่ต้องพูดว่าใครมีจิตสำนึกหรือไม่

ปรเมศวร์ : วันนี้พิสูจน์ชัดแล้วนะว่าการขอกล้องดูเพื่อขอความยุติธรรม ไม่มีใครรังเกียจ

อาจารย์โต้ง : จริงๆ ควรให้รางวัลน้อง ในฐานะเป็นพลเมืองที่มีจิตสำนึกที่ดี

ตอนนั้นทอยยังไม่ได้เข้าคุก?
แม่ : เขาอาจหนีไปแล้วก็ได้ ช่วงสายๆ ที่ไปดูกล้อง เขาบอกว่าแม่มารับน้องได้มั้ย เขาจะออกไปตามหานุ่นกับตร. เราก็บอกว่าดีค่ะ เดี๋ยวจะรีบไปนะ เราดูกล้องอยู่แต่ไม่ได้บอกเขา เราบอกเขาแค่ว่ารอแป๊บนึงนะ แม่กำลังนั่งรถไป รถติดมาก กินอะไรหรือยัง

ปรเมศวร์ : บิวไปด้วย ไปรถอะไร

บิว : ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไป

ปรเมศวร์ : ลงทุนเองหมด

บิว : ไม่เป็นไรครับ ยินดี

วันนี้แม่อยากให้จัดการเรื่องทอยยังไง?
แม่ : อยากลงโทษให้สูงที่สุด หรือประหารชีวิต เพราะอุ้มลูกฆ่าแม่ของลูก มันแย่มากค่ะ ทำร้ายร่างกาย ทำลายชีวิต เราเจ็บช้ำมาก เทียบไม่ได้แล้วค่ะ

เขามีการพรรณนา ร้องห่มร้องไห้ตอนนุ่นหายไป น้ำตาจระเข้ (เปิดคลิปเสียงที่ทอยตัดพ้อร้องไห้ต่างๆนานา)?
ปรเมศวร์ : โกหก พูดตรงๆ ก็ตอแหลมาตลอด รู้อยู่แล้วว่าตายแล้ว

แล้วมึงทำเขาด้วย ?
ปรเมศวร์ : ใช่ ไม่ใช่สำนึกหรอก

คุณพ่อน้องนุ่นมาอยู่ในรายการด้วย คุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกันแล้ว พ่อติดตามเรื่องนุ่น พ่อทราบเรื่องราวได้ยังไง?
พ่อ : ทราบจากหลานครับ ไม่ได้ติดตามข่าวเลย คลิปก็ไม่กล้าดู สงสารลูก

พ่อรู้จักกับทอยมั้ย?
พ่อ : รู้จักจากที่เขาคบกัน ตั้งแต่ทะเลาะกัน มีคลิปตบตีลูกผม ผมก็ได้เดินทางจากพัทยา ลูกสาวโทรหา ผมก็มาหาลูก ขับรถมอเตอร์ไซค์มาเฝ้าลูก ผู้ชายคนนี้ก่อนหน้านี้เขาก่อเหตุทำร้ายร่างกาย ผมก็มาดูแลลูก เขาก็หนี ตอนผมมาเขาไม่อยู่ กลัวผมเอาคืนหรือไงก็ไม่รู้ตอนนั้น

ถ้าเจอพ่อเอามั้ย?
พ่อ : เอาแน่นอน ผมเปิดแน่นอน ผมอยู่กับลูกวันสองวัน บอกให้ลูกย้ายหนีจากตรงนั้น จากนั้นลูกก็ย้าย ให้น้องชายอีกคนไปช่วยย้าย ก็ฝากเขาดูแลด้วย ผมก็กลับไปทำงานที่พัทยา ทีนี้ก็ไม่ได้ติดต่อ นุ่นกับทอยก็เลิกกัน ผมก็ดีใจว่าเขาออกจากกันแล้ว

นุ่นบอกพ่อตลอด?
พ่อ : ช่วงนั้นติดต่อกันบ่อย พักหลังๆ ที่เขาสบายใจ ก็มีการถามไถ่กันเรื่อยๆ เขากลัวคนนี้จะตาม ผมดูตั้งแต่ครั้งแรก ผมไม่ชอบตั้งแต่แรก สีหน้าท่าทางหลายอย่าง การพูดการจา ไม่ให้ความเคารพ เขาเข้าไปด่าผมในเฟซ ผมไม่อยากพูด มันมีคำหยาบ อย่างไอ้เหี้- ไอ้สั-ว์ สั-ว์นรก

มันด่าพ่อทำไม?
พ่อ : เขาอาจมีความแค้นอะไรสักอย่าง ที่ผมไปบอกให้นุ่นเลิก แต่ลูกสาวไปชอบ ไปรักเขา ก็กลับมาหากันอีก

นุ่นอาจบอกทางฝั่งทอย?
พ่อ : ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

ทำไมกล้าด่าพ่อของเมียตัวเอง?
อาจารย์โต้ง : นี่ก็แสดงถึงพฤติกรรมก้าวร้าว เพราะปกติคู่รักเขาต้องให้ความเคารพกับครอบครัวอีกฝ่าย นี่อาจเป็นชนวนให้เขาไม่พอใจได้ และมาว่าคุณพ่อ

พ่อด่าเขากลับมั้ย?
พ่อ : ไม่มีโอกาสได้ด่า เขาด่าในคอมเมนต์คนอื่นด้วย ผมไปบล็อกเขาแล้ว เขาไปคอมเมนต์เฟซแฟนปัจจุบันของพ่อ เพื่อนๆ ก็ไปดู แล้วมาบอกว่าใครมาด่าเธอ แฟนก็เข้าไปดู ด่าเยอะเลย ด่าเขาเสียๆ หายๆ เหมือนกัน ผมก็งงว่าเขาเป็นอะไรสักอย่าง ตอนนั้นนุ่นอยู่กับทอย พูดไปเขาก็ไม่เชื่อ

สองคนนี้ผูกข้อไม้ข้อมือ มีงานแต่งมั้ย?
พ่อ : มีผู้หลักผู้ใหญ่สองฝั่งเป็นสักขีพยาน ไม่ได้จัดงานใหญ่ แม่ของทอยก็เคยเจอ

ตอนพ่อถูกมันด่า หลังแต่งงานไปแล้วหรือก่อน?
พ่อ : หลังแต่งงาน ด่าในเฟซ แต่ต่อหน้าไม่กล้า

แม่ : แย่มากค่ะ ไม่รู้จะเปรียบกับอะไรแล้ว สุดๆ แล้ว เขาเหมือนสิงอยู่ในร่างมนุษย์เฉยๆ แต่จิตใจไม่ใช่คน

พ่อ : มันเป็นอะไรมาเกิด มันไม่ใช่คน

ตอนนี้ร่างน้องอยู่นิติเวช ต่อไปจะเอาไปบำเพ็ญกุศลที่ไหน?
แม่ : เดี๋ยวค่อยไปคุยกันอีกทีนึง

พ่อ : ก็อยากให้เขาไปอยู่บ้านเกิดทั้งร่างและดวงวิญญาณ เขาโตที่นั่น เพื่อนญาติพี่น้องอยู่ที่นั่นสนิทสนม อยากทำให้เขาครั้งสุดท้าย ไม่ได้เรียกร้องอะไรมากมาย เขาจากไปโดยพ่อแม่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเขาได้เลย สงสารเขามาก ชีวิตเขาตั้งแต่เด็กไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ มาเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก

เขาสนิทกับทั้งสองฝั่ง นุ่นรักปู่ย่ามาก?
แม่ : ใช่ค่ะ ไม่นานที่คุยกัน เขาบอกว่าสงกรานต์ไม่ได้กลับบ้านนะ ปู่ย่าจะมาเที่ยวหาที่กรุงเทพฯ เราก็บอกว่าดีแล้ว วางแผนไปเที่ยวที่ไหน เขามีการวางแผนไปเที่ยวกัน เหมือนตอบแทนพระคุณเท่าที่เขาทำได้ มีอะไรก็บอกทุกครั้ง จะกลับบ้านหาปู่หาย่านะ กลับบ้านบ่อยนะถึงแม้เราไม่มีเวลาคุยกัน

ฟังแล้วห่อเหี่ยวหัวใจมาก?
อาจารย์โต้ง : โทษประหารชีวิต ยังคงมีความจำเป็นบางกรณี ด้วยพฤติการณ์โหดร้ายทารุณ มีคำถามกลับมาเสมอว่าสังคมไทยยังคงต้องคงไว้มั้ยสำหรับโทษประหารชีวิต

วันนี้คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือเด็ก วันนี้ต้องเริ่มหาวิธีการต่างๆ นานา เพราะเรื่องคุณนุ่นและพ่อยังอยู่ในสื่อแน่?
ปรเมศวร์ : อยู่อีกนานเลยล่ะ น้องเขาก็ต้องเจอ ตอนนี้น้องอยู่กับใคร

แม่ : อยู่กับปู่กับย่า ย่าทวดค่ะ

ปรเมศวร์ : ถ้าไม่ต้องออกไปที่อื่นก็แก้ปัญหาได้ระดับนึง ต้องเปลี่ยนแนวทางตั้งแต่ตอนนี้ เปลี่ยนชื่อไป ให้อาเป็นพ่อเป็นแม่อะไรก็ได้ เปลี่ยนสตอรี่เขาเสียใหม่ เหมือนโครงการคุ้มครองพยาน เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนตัว ที่เดิมก็ย้าย ไม่ให้มีความทรงจำเหล่านี้อยู่

คุณพุทธ จากช่อง 8 ลุยชนข่าว ส่งข้อสังเกต ตอนมีการฆาตกรรมแล้ว เขาเอาศพน้องใส่กระเป๋าใบนึง กระเป๋าใบนั้นถูกสั่งมาก่อนฆาตกรรมสองวัน คุณพุทธส่งภาพมาให้ กระเป๋าใบใหญ่ ครึ่งตัวผู้ชาย สั่ง 16 ก.พ. คุณพุทธบอกว่าธรรมดาบ้านนี้ไม่ค่อยได้มีอะไรมาส่ง นอกจากกระเป๋าใบนี้ คุณพุทธบอกว่าตัวฝั่งทอยขับรถผ่านไปเส้นทางไปทิ้งป่ายาง มันต้องเลี้ยวเข้าไป ถามว่าเป็นทางที่เลี้ยวไปปอยเปตเหรอ จุดที่เอาไปเผา คำถามคุณพุทธคือเตรียมตัวไว้หรือเปล่า เตรียมตัวสังหารน้องนุ่นหรือเปล่า มันรู้ได้ไงว่าต้องเลี้ยวไปในนี้ เอาไปเผาตรงจุดนี้ แล้ววันนั้นฝั่งคนงานที่มากรีดยาง เป็นวันหยุดของเขา วันเดียวพอดีเลย คนพบศพคือนักข่าวอมรินทร์ เขามีการไปบวกลบคูณหารจากตัวที่แชร์โลเกชั่นว่าอยู่ฉะเชิงเทรา เขาเลยไปตรวจดูห่างกันไม่ไกลมาก เขาขับรถเข้าไป แล้วมันลึกมาก เขากำลังจะกลับ เขาก็สังเกตเห็นว่ามีดำๆ แบบนี้ ก็ไปเจอฟัน เศษกะโหลก สร้อย ก็คิดว่าต้องใช่แน่ๆ ก็ส่งข้อมูลให้บก. บก.ก็แจ้งความ ทางคุณพุทธก็ไปเจอเรื่องกล้องวงจรปิด เขาทำงานกันเก่งมาก เขาตั้งข้อสังเกตมาอาจารย์โต้งว่ายังไง?

อาจารย์โต้ง : ต้องขอชื่นชม ผมดูคลิปนึง นายทอยพยายามสร้างหลักฐานว่าไปตามหาน้อง โดยการแชร์โลเกชั่นมา การแชร์ของเขา ไม่แชร์สถานที่ แต่แชร์เป็นพิกัดตัวเลข ทำให้เพื่อนรู้สึกว่าสถานที่อยู่ตรงไหน ปรากฏว่าเขาทิ้งร่องรอยเป็นพิรุธ ไม่แชร์สถานที่จริง เพื่อนได้ข้อมูลตรงนี้มา ก็ส่งนักข่าว นักข่าวก็เก่งนะ ทำงานสืบสวนเร็ว เอาพิกัดไปใส่กูเกิ้ล ทำให้ไปบริเวณนั้น นี่คือร่องรอยทำให้ทราบจุดเผาทำลายจากตัวคนก่อเหตุเอง

ปรเมศวร์ : คำถามแล้วจะมีตร.ไว้ทำไม กลายเป็นชาวบ้านหาศพ วางแผนหรือไม่ ต้องสอบ กระเป๋าซื้อมาทำไม มีเหตุจะไปต่างประเทศมั้ย แต่ต้องระวังนะ เขาตอแหลเก่ง โกหกเก่ง ไม่เคยเดินทางไปไหนซื้อกระเป๋ามาทำไม ก็ถึงจุดเชื่อมโยง การสอบสวนต้องละเอียด วันนี้พลเมืองดี ผู้สื่อข่าวทำให้ 80 เปอร์เซ็นต์แล้ว อีก 20 เปอร์เซ็นต์ขอดูหน่อยได้มั้ย ถ้าไตร่ตรองไว้ก่อนก็ปิดประตูประหารอย่างเดียว วันนี้ผมว่าเป็นการฆ่าโดยทารุณโหดร้ายอยู่แล้ว โรคจิตไม่เกี่ยวเรื่องละเว้นโทษ แต่อยากให้ปิดให้สนิทอีกที ถ้าพุทธเขาตั้งประเด็นนี้มาก็ต้องถาม มูลเหตุที่ทะเลาะกันเรื่องอะไร ถ้าเขาบอกตั้งแต่ต้น ผมเชื่อว่าเขาสำนึกผิด แต่ตร.บอกเขาสำนึกผิดด้วยตัวเองผมก็ไม่เชื่อ เหลือประเด็นกระเป๋า ซื้อมาทำไม

เข้าขั้นโรคจิตได้มั้ย?
อาจารย์โต้ง : น่าจะเป็นคนมีปัญหาด้านบุคลิกภาพต่อต้านสังคม เอาตัวเองเป็นตัวตั้ง ไม่สนใจความรู้สึกคนรอบข้าง ขาดความเห็นอกเห็นใจ อยากทำอะไรก็ตามนั้น แตกต่างจากคนมีความผิดปกติทางจิต ที่สำคัญเขากระทำ วางแผน เป็นขั้นเป็นตอน ไม่ว่าจะนำรถมาบ้าน ไปแจ้งตร. จากนั้นไปแวะซื้อน้ำมันไปสถานที่เกิดเหตุ ทุกอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

ใจมันสุดจริงๆ ขนาดแม่กับแดน บอกอยากเข้าไปดูที่อยู่ มันก็กล้าพาไป ทั้งที่มันทำลูกเขาในบ้านหลังนั้น พ่อยังไม่ได้ดูคลิปเลยใช่มั้ย?
พ่อ : ดูบางคลิป เห็นเตะลูกก็รับไม่ได้ เป็นลูกคนแรกและหลานคนแรกของครอบครัว ปู่ย่าเขาก็รักมาก ไม่เคยกล้าแตะ ไม่กล้าตีเลย จิตใจเขาก็แย่ ทั้งปู่ทั้งย่า ญาติพี่น้องในหมู่บ้านก็แค้นกันมาก แค้นทั้งหมู่บ้าน ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ครับ ข่าวก็ดังมาก ไม่กล้าโพสต์เฟซ ไม่กล้าดู ไม่อยากรับรู้อะไรเลย

เขาหาเงินให้แม่กับน้องมั้ย?
แม่ : ไว้เป็นค่าใช้จ่ายของเขาเองค่ะ

เขาเป็นผู้ปกครองแดนด้วย?
แดน : เป็นตอนที่แม่ไม่ว่างบางครั้ง

ไม่เคยบอกเหรอว่าไอ้ทอยรังแกเขา?
แม่ : ไม่เคยบอก เห็นเขาโพสต์อบอุ่น ครอบครัวน่ารัก เราก็ดีใจ ดูอบอุ่น เราเป็นพ่อแม่เห็นแล้วก็มีความสุขกับเขา ไม่อยากไปวุ่นวายกับเขา เราอยู่ห่างกันก็ดูห่างๆ ถ้าเขามีเวลาก็มาหาเราเอง

พ่อเคยเห็นลูกถูกทำร้าย พ่อได้ถามลูกมั้ย?
พ่อ : ตอนนั้นเขาก็อยากเลิกกัน เขาเลิกกันพักใหญ่ๆ ตอนหลังไม่รู้ยังไงเขามาคืนดีกัน ย่าก็ถามว่าแน่ใจเหรอ นุ่นก็บอกว่าไม่เป็นไร สบายใจได้ หลงคารมเขาหรือเปล่า

ผมให้ทีมงานติดต่อโทรไปหาแม่ ไม่คิดว่าแม่จะรับหรอก ผมก็โทรไปนะ แม่ไม่ยอมรับ มันแปลก ผมคิดในใจ นั่งดูข่าวช่อง 3 เมื่อวาน ก็คิดในใจว่านุ่น ถ้าเกิดอยากให้พี่คุยหรือทำรายการโหนกระแส ขอให้ดลจิตดลใจให้แม่เขารับโทรศัพทืหน่อยเถอะ ญาติคนไหนก็ได้ พ่อก็ได้ โทรเป็นร้อยสาย แต่เชื่อมั้ย ไม่ถึงครึ่งชม. ทีมงานโทรมาบอกว่าแม่นุ่นอยากคุยกับพี่หนุ่ม ผมก็เลยงง เขาก็ต่อสามสายให้ผมโทรหาแม่ แม่อยากคุยกับผมเหรอ?

แม่ : ตอนนั้นอยู่สน. มีพี่ทีมงานคนนึงเปิดประตูมาว่าพี่หนุ่มโทรหานะ หนูเลยจำขึ้นใจตั้งแต่ตอนนั้น มันเป็นเบอร์เลขสวย ก็คิดในใจว่าถ้ามีเวลาจะเข้าไปดู เพราะไม่รู้เบอร์ใครต่อใครโทรมาเยอะมาก พอว่างก็หาเบอร์สวย ลองสุ่มดู ตอนนั้นก็แอบเขียนไว้ชื่อรายการ ว่าจะโทรเบอร์นี้ดีมั้ย แต่ไม่มีอะไรเสียหาย ก็โทรเข้ามาเลย

บิว : ตอนผมติดต่อเพื่อนไม่ได้สักที ผมก็พยายามทุกอย่าง ผมก็นึกว่าถ้าน้องยังมีชีวิตหรือไม่มี ก็ให้พี่ติดต่อเพื่อนน้องได้หน่อยนะ ผมสไลด์เฟซมาปุ๊บ ขึ้นเพื่อนที่เขาโพสต์เลย ก็แปลกๆ

มันแปลก ผมโทรให้ตายแม่ก็ไม่รับ ก็คิดในใจว่านุ่นอยากให้พี่ช่วยอะไรยังไง ก็ให้พี่ได้คุยกับแม่หน่อย ว่าหนูจะไปอยู่ที่ไหน ไม่เกิน 20 นาที แม่โทรมาบอกว่าอยากคุยกับผม ผมโคตรงงมาก แล้วพ่อก็ได้คุยกับทีมงานเมื่อกี้นี้เอง พ่อก็มาอีก?
พ่อ : เมื่อกี้ผมบอกไม่หมด ตอนเขามาด่าผม เขาใช้เฟซลูกสาวเข้ามาด่า ซึ่งลูกผมไม่เคยด่า

ปกติแล้วสองท่านนี้เขาไม่เจอกัน แต่ผมว่าวันนี้นุ่นอาจอยากให้สองคนมาเจอกัน?
แม่ : ก็คิดแบบนั้น นุ่นจะเป็นคนกลางเสมอให้รักใคร่กันทั้งสองฝ่าย (เสียงสั่นเครือ) เขาจะเป็นกลางตลอด

ไม่ค่อยได้อยู่พร้อมๆ กันแบบนี้ด้วยซ้ำ ก็เป็นเรื่องที่แปลก?
อาจารย์โต้ง : น้องนุ่นเขาก็อดทน เป็นคนดีที่ไม่อยากให้พ่อแม่รับรู้ว่าถูกกระทำ

แม่ : ถูกค่ะ (ร้องไห้) เขาท้องเขาก็บอกหนู (ร้องไห้) เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวช่วยกันเลี้ยง เขาไม่เคยเล่าเรื่องทะเลาะกันให้ฟังเลย เราก็ดีใจกับเขา

อยากบอกอะไร?
แดน : อยากบอกพี่ว่าไม่ต้องห่วง (ร้องไห้)