เด็กชายป่วยเนื้องอกยักษ์เต็มใบหน้า หากปล่อยอาจคอหักตายได้!! (มีคลิป)

เมื่อวันที่ 25 ธ.ค. ดิ อินดิเพนเดนท์รายงานว่า แพทย์ชาวอเมริกันในรัฐฟลอริดา สหรัฐอเมริกา พยายามจะหาทางช่วยเด็กคิวบา วัย 14 ปีชื่อว่าเอ็มมานูเอล ซายาส มีเนื้องอกขนาดใหญ่เท่าลูกบาสเก็ตบอลเต็มใบหน้า หนัก 4.5 ก.ก. อาการค่อนข้างสาหัสแล้ว และต้องผ่าตัดอย่างยุ่งยากและระมัดระวังอย่างยิ่ง

นายโนเอล ซายาส พ่อของเด็กชายคนนี้เล่าว่า ตนได้พาลูกชายไปพบแพทย์หลายแห่งแล้ว แต่ที่สิ่งทำได้ในขณะนี้คือแค่ได้แต่ดูอาการ

เนื้องอกที่ด.ช.เอ็มมานูเอลต้องเผชิญ โชคดีที่ว่ามันจะไม่ลุกลามไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกาย แต่ถ้าหากไม่รักษา เนื้องอกก็จะคร่าชีวิตเด็กชายคนนี้ เพราะจะโตขึ้นจดไปเบียดบังช่องลม สร้างความทรมานให้กับเด็กชายคนนี้ที่ต้องใช้ปากหายใจ อีกทั้งยังรับประทานอาหารได้อย่างลำบากอีกด้วย ตอนนี้เนื้องอกมีน้ำหนักประมาณ 4.5 กิโลกรัมแล้ว ซึ่งแพทย์กลัวว่าน้ำที่มากขึ้นจะทำให้เด็กชายคนนี้อาจคอหักได้

โชคดีที่ว่าคหมอสอนศาสนาคนหนึ่งจากสหรัฐพบเด็กชายคนนี้โดยบังเอิญในประเทศคิวบา จึงติดต่อดร.โรเบิร์ต มาร์กซ์ หัวหน้าแผนกศัลยกรรมช่องปากและใบหน้าขากรรไกรจากมหาวิทยาลัยไมอามี ในสหรัฐ

ในครั้งแรกที่ดร.มาร์กได้ยินกรณีของเด็กชายเอ็มมานูเอล ก็ชี้ชัดได้ว่าเกิดมาจากสาเหตุอะไร เนื่องจากแพทย์คนนี้เคยมีประสบการณ์ผ่าตัดเอาก้อนเนื้องอกหนักกว่า 7 ออกจากใบหน้าของสตรีชาวเฮติ เมื่อสิบปีก่อน ทั้งยังเคยผ่าตัดมาราธอนเป็นเวลา 14 ชั่วโมงในการนำซีสต์ออกจากใบหน้าของสาวชาวเวียดนาม ในปี 2551

ขณะนี้เองดร.มาร์กซ์และทีมแพทย์คนอื่นๆ อาสารักษาด.ช.เอ็มมานูเอลแล้ว และผู้ใจบุญหลายตั้งใจจะรวบรวมเงินให้ได้ถึง 200,000 ดอลล่าร์ หรือประมาณกว่า 6 ล้านบาทเพื่อใช้เป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทางมารักษาที่อเมริกา

ทางคณะแพทย์จะใช้เวลาครึ่งวันในการผ่าตัดขั้นแรก เพื่อเอาเนื้องอกออก แต่ขณะเดียวกันก็ต้องพยายามรักษาระดับการไหลเวียนเลือกของเอ็มมานูเอลด้วย ตลอดจนศัลยกรรมจมูกเพื่อให้เด็กชายคนนี้ได้หายสะดวกอีกครั้ง

ทางคณะแพทย์ยังต้องให้ด.ช.เอ็มมานูเอลเข้ารับการผ่าตัดศัลยกรรมโครงสร้างใบหน้าบริเวณคาง และแก้ม รวมไปถึงใส่ฟันปลอมด้วย ซึ่งถ้าหากแผนการเป็นไปตามขั้นตอน และเด็กคนนี้กลับมาหายใจทางจมูกได้ตามที่พ่อแม่คาดหวัง ชีวิตของครอบครัวและเด็กคนนี้ก็จะกลับมาเป็นปกติ

ทั้งนี้ตั้งแต่อาการเนื้องอกที่เพิ่มขึ้นอย่างผิดปกติทำให้ด.ช.เอ็มมานูเอลต้องออกจากโรงเรียน และใช้ไม้เท้าในการช่วยเดิน ต่อมาเมื่ออาการหนักขึ้นก็เริ่มนั่งบนรถเข็น ประกอบกับความเหงาที่เข้ากัดกินเนื่องจากสภาพความเจ็บป่วยที่ได้รับ ต่างนิสัยของเด็กคนนี้ซึ่ง นางวิซาอิโน ซายาส บอกว่าลูกของคนเป็นคนที่ชอบเข้าสังคม และเข้าหาชุมชนอยู่บ่อยครั้ง