บทกวีการเมือง...โลกขณะของสายน้ำ

โลกขณะสายน้ำชวนร่ำไห้
เอ่อล้นไหลท่วมทุกคอยปลุกเศร้า
หยาดจากฟ้ามาสู้แล้งแห้งทุเลา
แต่ครานี้ทบเท่าเราเปียกปอน

เคยรับรู้พิษภัยในอดีต
แต่ยากเปรียบเส้นขีดหลายครั้งก่อน
มหาศาลแห่งน้ำย่ำลิดรอน
มาสั่นคลอนวิถีมวลชีวิต

ท่ามกลางความวิบัติเราซัดโทษ
เราเลือกโกรธเลือกใส่ให้ความผิด
การค้นหาบางสิ่งจับยิงมิด
ยามหัวใจกั้นปิดคิดยอมรับ

บ้างว่าธรรมชาติกราดเอาคืน
กับมนุษย์ผู้กลืนทุกสิ่งสรรพ
ผ่านม่านฝนก้องกึกความลึกลับ
สู่การจับหัวใจให้ย้อนมอง

บ้างก็ว่าบริหารงานผิดพลาด
การวางแผนอุบาทว์ดับทั้งผอง
กลายเป็นเมืองบาดาลด่านน้ำนอง
ที่ลอยล่องคราบน้ำตาประชาชน

ซ้ำเติมต่อเมื่อปัญหาแก้ช้าเชื่อง
ไหนจะเรื่องพกลมบ่มเคราะห์ผล
เมื่อคำพูดกับความจริงคล้ายวิ่งวน
สู่ทิศหนทางปลงตรงข้ามกัน

อีกหนึ่งว่าเกิดกลผลประโยชน์
ใครบางคนเปลี่ยนโจทย์โทษมหันต์
เห็นแก่ตัวแก่ผลสารพัน
จึงทุกอย่างผกผันเป็นวันนี้

แต่ช่วงยามยาวนานการณ์วิกฤต
ผองชีวิตต้องตั้งมั่นวิถี
ความร่วมแรงแบ่งปันต้องมั่นมี
คือวิธีผ่านคับขันวันที่รอ

โลกขณะสายน้ำยังล้ำรุก
ไม่ว่าสุขหรือเศร้าต้องก้าวต่อ
ท่ามกลางความวิบัติซัดทดท้อ
เราลอยเรือล่องรอกอดคอกัน.

21 ตุลาคม 2554