คำนี้ออกจะเท่! “ศิลปินแห่งชาติ” ภูมิใจถูกเรียกว่า “สลิ่ม” ชี้ไม่ใช่คำด่า ลั่น! นี่มันคือคำชม

วานนี้ (31 พ.ค.) วินทร์ เลียววาริณ (หรือ สมชัย เลี้ยววาริณ) ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี พ.ศ. 2556 และเป็นนักเขียน รางวัลซีไรต์ 2 ครั้ง คือ เมื่อปี พ.ศ. 2540 (ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน) และเมื่อปี พ.ศ. 2542 (สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน) โพสต์เฟซบุ๊กแฟนเพจของตน อธิบายนิยามของคำว่า "สลิ่ม" โดยระบุว่านี่ไม่ใช่คำด่า แต่เป็นคำชม มีใจความดังนี้

บางครั้งผมก็อดงงกับการใช้ภาษาของคนรุ่นใหม่มิได้ เพราะอ่านในบริบทแล้ว ดูเหมือนเป็นบริภาษและเสียดสี แต่คำที่ใช้กลับเป็นคำชม

สลิ่มไม่ใช่คำด่า ตรงกันข้ามเป็นคำที่มีความหมายดีมาก มาจากภาษาอังกฤษ slim

slim เป็นคำคุณศัพท์ แปลว่าผอม หุ่นเพรียว หุ่นดี สัดส่วนดี ภาษาอังกฤษว่า gracefully thin คือผอมแบบเท่หรือดูดี คำนี้ยังใช้เป็นกริยาได้ แปลว่าทำให้ผอม ลดน้ำหนัก

ดังนั้นหากเราบอกว่าใครเป็นสลิ่ม ก็หมายถึงเขาหรือเธอมีหุ่นดี สวยงาม น่าประทับใจ ย่อมเป็นคำชมแน่แท้มิต้องสงสัย ทว่าหากตั้งใจใช้คำว่า ‘สลิ่ม' ให้หมายถึงขนมชนิดหนึ่งที่มีหลากสี ก็ต้องสะกด ซ่าหริ่ม หรือ ซาหริ่ม

แต่ถึงใช้ ซ่าหริ่ม ก็ยังเป็นคำที่มีความหมายดีอีกนั่นเอง เพราะซ่าหริ่มเป็นคำอาหรับ Salim หรือ Saleem แปลว่าปลอดภัย ไร้อันตราย ดังนั้นหากเราบอกว่าใครเป็น ‘ซ่าหริ่ม' ก็หมายถึงต้องการอวยพรให้เขาหรือเธอปลอดภัย

ต่อไปนี้ใครด่าผิด จะให้คาบไม้บรรทัดเลย

(ป.ล. วันนี้หอมปากหอมคอแค่นี้พอ ทีหลังก็อย่ามาเปิดกล่อง Pandora's Box ของผม เปิดทีมาเป็นชุดเลย)