จดหมายน้อยจากลูกศิษย์ ถึง ครูวรเจตน์ ผู้จุดไฟในสายลม

จดหมายน้อยๆจากศิษย์ถึงอาจารย์วรเจตน์ที่เคารพ

นับแต่ที่ผมทราบข่าวดีว่าอาจารย์วรเจตน์ได้รับการอนุมัติตำแหน่งทางวิชาการเป็นศาสตราจารย์ผมมีความรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งที่อาจารย์ที่ผมเคารพนับถือได้รับการแต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์

ตัวผมเองเคยได้มีโอกาสเรียนกับอาจารย์มาแล้วด้วยกัน ๒ วิชา คือ กฎหมายรัฐธรรมนูญ และกฎหมายปกครอง ๑

นักศึกษาหลายๆคนรวมถึงตัวผมเองมีความรู้สึกนิยมชมชอบอาจารย์จากการได้ฟังอาจารย์บรรยายในห้องเรียน

ผมและเพื่อนๆก่อนที่จะได้เรียนกับอาจารย์ไม่เคยคิดมาก่อนว่าวิชากฎหมายรัฐธรรมนูญและกฎหมายปกครอง๑จะเป็นวิชาที่สนุกถึงเพียงนี้ นั่นอาจจะเพราะอาจารย์ไม่ใช่แค่เพียงสอนให้มีความรู้เท่านั้น แต่อาจารย์ยังชวนคิด ตั้งคำถาม ทำให้นักศึกษาจำนวนมากที่คิดตามอาจารย์ได้รับความรู้ที่แหลมคมและมีความเข้าใจในเนื้อหาวิชามากยิ่งขึ้น

อีกทั้งเนื้อหาที่อาจารย์บรรยายยังทันสมัยมีความลึกซึ้งที่สำคัญ

อาจารย์ได้ทำให้ผมแน่ใจว่า สิ่งที่ผมเรียน แม้ว่าจะถูกบิดเบือนโดยนักวิชาการที่ทรยศต่อหลักวิชาที่เรียนมาเพียงใด แต่ความรู้ที่ได้ร่ำเรียนจะยังคงเป็นหลักการที่ถูกต้องที่วันนึงบรรดากฎหมายมหาชนของไทยจะต้องพัฒนาไปทางนั้น

อาจารย์วรเจตน์จึงเป็นนักวิชาการทางด้านมหาชนไม่กี่ท่านที่มีความ“เหมาะสม” กับตำแหน่งศาสตราจารย์อย่างแท้จริง ที่นับวันในสังคมไทยจะหาได้ยากเต็มที

สุดท้ายนี้ ผมก็หวังว่าอาจารย์จะเข้มแข็งและยังคง “จุดไฟในสายลม” ต่อไป อาจารย์ต้องไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่เป็นขวากหนาม เพราะสังคมไทยในเวลานี้เหลือแสงสว่างสำหรับเผชิญหน้ากับเงาดำมืดที่ครอบงำสังคมน้อยเต็มทีแล้ว

รังสิมันต์ โรม นศ.ปี 3 คณะนิติศาสตร์ มธ.