สาวพิการแม่ต้องปล่อยกินนอนอึถ่ายอยู่ตามลำพัง

คมชัดลึก :พบหญิงสาวพิการวัย 21 ปี เป็นโรคไข้สมองอักเสบตั้งแต่ 1 ขวบ อาศัยอยู่กับแม่ฐานะยากจนตามลำพัง ที่ต้องออกหาหน่อไม้และผักปะทังชีวิต ปล่อยลูกสาวที่พิการทั้งสมอง และร่างกายนอนอยู่บ้านตามลำพัง กิน นอน ปลดทุกข์ในห้องเดียวกัน ส่วนพ่อก็มาผูกคอตายหนีไปก่อนหน้านี้

 วันที่ 25 กันยายน 2552 ที่บ้านเลขที่ 3/1 หมู่ 10 บ้านหนองอีป๋อง ต.ชมพู อ.เนินมะปราง จ.พิษณุโลก คณะผู้ใจบุญจากจังหวัดพิษณุโลก ประกอบด้วยพระครูสิทธิธรรมภิวัช เจ้าอาวาสวัดราชบูรณะ อ.เมืองพิษณุโลก พระครูเกษม วาปีพิสัย เจ้าอาวาสวัดบึงกระดาน อ.เมืองพิษณุโลก ได้นำเครื่องอุปโภค บริโภค ข้าวสาร อาหารแห้ง พร้อมเงินสดอีกจำนวน 2,500 บาท ไปมอบให้กับครอบครัว น.ส.อริสา มาหาสาโร อายุ 21 ปี ผู้พิการร่างกายพิการ ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ซึ่งอาศัยอยู่กับแม่ตามลำพัง ครอบครัวมีฐานะยากจน และทุกวัน แม่ต้องออกไปเก็บผัก ตกปลา หาหน่อไม้ ไปขายประทังชีวิตเลี้ยงครอบครัว และต้องปล่อย น.ส.อริสา นอนอยู่กับบ้านตามลำพัง

 ทั้งนี้ สภาพความเป็นอยู่ของ น.ส.อริสา ค่อนข้างหดหู่ เนื่องจากแม่ต้องให้นอนอยู่บนพื้น โดยแม่จะนำข้าวกลางวันและน้ำ ใส่ชามวางไว้ให้ น.ส.อริสา ได้ดื่มกินเอง

 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า สภาพบ้านของ น.ส.อริสา เป็นกระท่อมหลังเล็ก สภาพทรุดโทรม ทุกวันจะนอนอยู่ในบ้านตามลำพัง สวมเสื้อนอนอยู่ภายใน ท่อนล่างเปลือยไม่สวมกางเกง นอนคว่ำ ไม่สามารถลุกนั่ง เดิน หรือช่วยเหลือตัวเองได้ เวลา ทานข้าวหรือน้ำ จะก้มหน้าลงไปใช้ปากงับ ไม่สามารถใช้มือจับสิ่งใดได้ เป็นที่น่าอนาถใจแก่ผู้พบเห็น เวลาปลดทุกข์ ก็ปล่อยในบริเวณที่นอน

 ส่วนนางแก้ว มาหาสาโร ผู้เป็นมารดา ต้องออกไปหาปลา กลางทุ่งนา ห่างเข้าไปในหมู่บ้าน หลังจากหาปลาได้ 6-7 ตัวเพียงพอกับอาหารเย็น ได้รีบกลับมาบ้านเพื่อดูแลลูกสาว

 นางแก้ว กล่าวว่า ตนเป็นชาวจ.บุรีรัมย์ หลังจากแต่งงานกับ นางทองใบ มาหาสาโร ผู้เป็นสามี จึงได้ย้ายมาตั้งรกรากอยู่ที่ อ.เนินมะปราง จ.พิษณุโลก โดยซื้อที่ดิน 1 งาน ปลูกบ้านอาศัย มีลูกทั้งหมด 7 คน ทุกคนได้ย้ายไปมีครอบครัวและทำงานในกรุงเทพฯกันหมด ต่อมาเมื่อ 3 ปี ที่ผ่านมาสามีได้ผูกคอเสียชีวิตด้วยโรคเครียด หลังถูกรถชนจนเป็นอัมพาต ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ และวันนั้น ลูกสาวก็นอนดูผู้เป็นพ่อผูกคอตัวเองกับขื่อบ้าน

 ส่วนตนเองต้องออกไปรับจ้างทำงานก่อสร้าง มีรายได้วันละ 150 บาท ทำให้ครอบครัวช่วงนั้นลำบาก มากบางวันไม่มีข้าวกิน ต้องอด บางครั้งต้องไปขอพึ่งญาติพี่น้องสามี แต่ฐานะก็ยากจนขัดสนเช่นกัน หลังจากสามีเสียชีวิต ตนจึงต้องอยู่ดูแลลูกสาวที่พิการช่วยเหลือตนเองไม่ได้เพียง 2 คน เท่านั้น

 สำหรับลูก ๆ ทั้ง 6 คน ไม่เคยมาสนใจ หรือหยิบยื่นเงินทองให้ ทุกวันนี้มีเพียงเงินจากเบี้ยยังชีพของผู้พิการ เดือนละ 500 บาท เป็นเงินที่ใช้จ่ายในทุก ๆ เดือน ทำให้บางวันตนจำเป็นต้องออกไปทำงานรับจ้าง เพื่อนำเงินมาจุนเจือครอบครัว ซึ่งก็จะไปทำงานตลอดทั้งวัน หาข้าวหาน้ำไว้ และ ปิดบ้านปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวทั้งวัน ส่วนวันไหนไม่มีงานก็จะออกไปเก็บผักบ้าง หาหน่อไม้ขายบ้าง ก็ได้เงินมาเพียงพอประทังชีวิตเท่านั้น