ปัญหาที่ไม่ไม่จบสิ้นที่ผู้ใหญ่มักไม่ชอบให้เด็กเล่นเกมส์เพราะกลัวติด

 

แก้ไขไม่ยากและไม่ง่ายนะครับสำหรับปัญหานี้.
.คนทุกคนรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าอะไรถูกอะไรไม่ถูก..อะไรดีอะไรไม่ดี..แต่ปัญหาคือความเข้าใจ.
.มุมมองที่แตกต่าง..ระหว่างเด็กและผู้ปกครอง...ยิ่งเห็นติดก็อยากให้เลิก..
.ส่วนเด็กยิ่งมาห้ามกลับรำคาญและยิ่งเหมือนโดนยุ..สังคมก็สำคัญคือเพื่อนๆ..
เด็กมักมองว่าทำไมลูกคนอื่นเค้าเล่นพ่อแม่ยังไม่ว่าเลย..แต่ทำไมทีเราก็อ่านะ..ห้ามจัง..
กลายเป็นความเก็บกด..และคำถามในใจของเด็กเอง..ก็อยากได้เล่นเหมือนเพื่อนคนอื่นมั่ง.
.แต่ผู้ปกครองหรือผู้ใหญ่มักจะไม่เข้าใจตรงจุดนี้..หรืออาจเข้าใจแต่ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง...
ส่วนใหญ่ทุกคนจะแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ...คือห้ามแบบเด็ดขาด..หักดิบกัน..อะไรประมาณนั้น...
เด็กก็ต้องแอบ..ซุกซ่อนไปเล่นกัน...เมื่อห้ามมากๆ..เด็กก็ยิ่งทำตัวมีปัญหามากขึ้น...
ผู้ใหญ่ก็ที่ห้ามเพราะหวังดี..อยากให้เด็กเรียนเก่งๆ..ตั้งใจเรียนจะได้เรียนต่อสูงๆจบออกมาไม่รำบาก..แต่ก็ต่างคนก็ต่างใจ..
วัยที่เคยผ่านประสบการณโชกโชนคือผู้ใหญ่ก็รู้และกลัวว่าเด็กจะมีปัญหา..ส่วนเด็กมันก็คิดว่า..จะยุ่งอะไรกับชีวิตกรูนักหนา..
ในความเป็นจริงตัวแปรสำคัญมีแค่นิดเดียว..คือความเข้าใจกันระหว่างพ่อแม่และเด็ก....
หากครอบครัวดีกว่าเกมส์..ไหนเลยเด็กจะรักเกมส์ไปกว่าพ่อแม่


ปัญหาแก้ไม่ยากใช่มั้ยครับ..เข้าใจกัน..ทำให้เข้ามีความสุขในโลกแห่งความเป็นจริง..
ให้เค้ามีสังคมกับเพื่อนฝูงบ้างมันก็ไม่ผิดนะครับ..แต่ผู้ปกครองเมื่อรักลูกควรเข้าใจและให้ความอบอุ่น..ให้เค้าได้เรียนรู้ชีวิต..แล้วเค้าจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีเองหละครับ.
..อ่อ..รู้บ้างหรือเปล่าว่า..บิลเกต..เจ้าของไมโครซอฟ..เค้าเรียนไม่จบป.ตรีด้วยซ้ำแต่เค้าก็รวยเพราะอินเตอร์เนตนะ..จะบอกให้...รักกันรักกันนะครับพี่น้อง