เจอแล้ว! ถ้ำหมอตาทิพย์ พบขุดดินก่อไฟจ่อค้นหาเสื้อ ‘น้องชมพู่’

หน้าแรกTeeNee ที่นี่ข่าววันนี้, ข่าวหน้าหนึ่ง ข่าวอื่นๆ เจอแล้ว! ถ้ำหมอตาทิพย์ พบขุดดินก่อไฟจ่อค้นหาเสื้อ ‘น้องชมพู่’

จากกรณีน้องชมพู่ อายุ 3 ปี สูญหายจากบ้านพักพัก อ.ดงหลวง จ.มุกดาหาร ตั้งแต่วันที่ 11 พ.ค.63 จนไปพบศพกลางป่าบนเขาภูเหล็กไฟ ห่างจากบ้าน 5 กม. กระทั่งวันที่ 18 พ.ค.63 ผลชันสูตรจาก รพ.ตำรวจ พบบาดเเผลที่อวัยวะเพศ แต่ไม่ปรากฏสาเหตุการตาย ขณะที่ตำรวจกำลังเร่งหาหลักฐานเพื่อตรวจหาดีเอ็นเอของคนร้าย โดยได้ไปพบหลักฐานเพิ่มเติม คือ เสื้อลายพรางที่ถูกเผาทิ้งไว้ ซึ่งอยู่ห่างจากจุดพบรถแบกโฮของเล่น ประมาณ 200 เมตรนั้น

ล่าสุดวันที่ 26 พ.ค.63 ทีมข่าวอมรินทร์ทีวี พูดคุยกับ นายเข้ม (นามสมมติ) หมอธรรมในพื้นที่ เปิดเผยว่า เสื้อกล้ามของน้องชมพู่จะอยู่ระหว่างต้นงิ้วกับต้นป้อ และมีผาหิน เสื้อจะถูกยัดไว้ใต้ดินและมีหินยกมาวางทับเอาไว้ นอกจากนี้จะมีหลุมน้ำกว้าง 30 ซม.

ทีมข่าวลงพื้นที่เดินภูเหล็กไฟตั้งแต่ช่วงเช้า เริ่มออกเดินทาง 10.30 น. โดยมีนายคล้าย เงินนาม ชาวบ้านในพื้นที่ และนายสมพร มุขสาร เพื่อนของนายคล้าย ซึ่งเดินทางมาจาก จ.ร้อยเอ็ด พาทีมข่าวไปติดตามดูจุดต่าง ๆ ออกเดินทางโดยขึ้นเส้นทางตรงกลางเขา จากนั้นมุ่งตรงขึ้นไป โดยภูเหล็กไฟมีชั้นทั้งหมด 6 ชั้น ชาวบ้านเรียกกันเป็น "พัก" ระหว่างทางจะเจอโพรงที่คนสามารถไปหลบพักไป 2-3 โพรง

เดินตามแล้วเส้นทางจากพัก 1 เป็นชั้นที่พบแหวนและสายเปลสีฟ้า จากนั้นเดินขึ้นไปสู่พัก 2 มุ่งหน้าไปจนถึงจุดที่เจอรถแบคโฮของเล่นและเสื้อลายพราง ด้วยการเดินลัดเลาะเส้นทางใหม่ที่ทีมข่าวไม่เคยเดินมาก่อน โดยเดินเลียบไปทางทิศตะวันออก เพื่อไปยังอ่างกบ (แนวทางน้ำบนเขา) ระหว่างทางต้องเดินเลาะแนวหิน ข้ามหน่อไม้ป่า

พักที่ 3 เป็นพักที่ไม่ได้เจอหลักฐานอะไร นายคล้าย อธิบายกับทีมข่าวถึงข้อสังเกตหากเด็กเดินขึ้นมาสิ่งที่ต้องเจอระหว่างทาง คือ ต้นไม้ที่มีลักษณะเป็นหนาม สูงระดับตัวเด็กพอดี ซึ่งหากเด็กเดินเองโดยไม่มีใครอุ้มต้องมีแผลไปทั้งตัว

พักที่ 4 แนวทางเดินขึ้นมีความสูงชันมาก เป็นแนวที่เจอกางเกง และรองเท้า ระดับความชันที่ทีมข่าววัดอยู่ที่ 44 องศา ชั้นนี้เป็นพักที่จะเป็นจุดพบศพของชมพู่ และหลักฐานสำคัญอีก 2 อย่าง คือ รองเท้า และกางเกง ความกว้างของพัก 200 เมตร

พักที่ 5 ลักษณะเป็นชั้นหิน ดิน ที่เดินตามแนวเขาไม่กว้างมาก แนวทางเดินกว้างอยู่ที่ 20-30 เซนติเมตร ระหว่างทางพบกับต้นงิ้ว ต้นที่ 1 ไม่สูงมาก จนกระทั่งไปสุดทางทิศตะวันออกของเขาภูเหล็กไฟ พบกับโพรงคล้ายถ้ำ เป็นถ้ำหิน ความกว้าง 5 เมตร สูง 3 เมตร ลึก 2 เมตรโพรงนี้อยู่ได้ราว 10 คน มีกอหน่อไม้ป่า 1 กอ ด้านบนมีความคล้ายชะง่อนผา พบว่าบนผามีงิ้วป่าอยู่ 1 ต้น แต่ไม่พบหลุมน้ำ จุดนี้ชาวบ้านบอกว่าแทบจะไม่ได้มา แต่หากมาก็จะมาช่วงที่หาของป่า จุดนี้อยู่ห่างจากจุดพบศพชมพู่ ประมาณ 2 กม.

พักที่ 6 พักนี้เป็นยอดภู ลักษณะเป็นพื้นที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าเพ็ก ฝั่งทิศเหนือของเขาเป็นแนวหน้าผาทั้งหมด

หากเล่าย้อนหลับไปเมื่อวันที่น้องชมพู่หายตัว ตนออกไปทำไร่ และทราบข่าวตอนกลับมาบ้านช่วง 11.00 น. จากนั้นตนก็ออกไปช่วงชาวบ้านตามหาน้องชมพู่ ซึ่งตนออกไปกับนายไชย์พล (ลุงของน้องชมพู่) และนายหว่าง ชาวบ้านในพื้นที่ ซึ่งขึ้นไปพร้อมกัน ออกไปค้นหาจนกระทั่งขึ้นมาถึงยอดภู พักที่ 6 โดยตามหาที่ฝั่งทิศตะวันออก ตอนนั้นไม่พบเจอน้องชมพู่ โดยวันดังกล่าวตนและกลุ่มที่มาค้นหา 3 คน กลับบ้านช่วง 20.00 น. ซึ่งไม่พบเบาะแสอะไร

จากนั้นในวันต่อมาพวกตนก็ออกตามหากันอีกรอบ แต่ไปกับชาวบ้านอีกหลายสิบคน ซึ่งชาวบ้านพูดคุยกันและเห็นว่าน้องชมพู่ หากเด็กเดินไปเองคงจะเดินไปไม่ไกลจากพักที่ 2 ทำให้ชาวบ้านเดินค้นหากันที่จุดนั้นไปจนถึงอ่างกบ ก็ยังไม่พบเด็ก ตอนนั้นก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เหมือนพลิกแผ่นดินหา

ต่อมาวันที่ 3 ของการตามหาน้องชมพู่ ตนก็ยังช่วงค้นหาอยู่เรื่อย ๆ จนคืนที่ 3 ที่น้องหายไป ตนหลับและฝันเห็นภูเหล็กไฟ ตอนนั้นคิดว่าคงเป็นลางบอกอะไรสักอย่าง เพราะความฝันที่ตนเห็น คือ ภูเหล็กไฟลักษณะมีอีกาสีดำ 2 ตัวบินอยู่เหนือภูเอาตัวน้องชมพู่ไป ซึ่งตอนนั้นตนก็คิดว่าน้องชมพู่อาจจะเสียชีวิต

เมื่อเข้าวันที่ 4 ของการตามหา ปรากฏว่ามีคนแจ้งว่าเจอรองเท้า และสุดท้ายก็เจอศพน้อง แต่ตนไม่ได้ขึ้นไปชุดที่เจอศพ ตนตามไปทีหลัง สิ่งที่เห็นคือน้องมีรอยคล้ายถูกหนามตามหน้าแข้งและแขน แต่ก็ตั้งข้อสังเกตว่าหากไม่ได้มีคนพามา น้องน่าจะมีแผลมากกว่านึ้ เพราะต้องเดินตลอดทาง ส่วนตัวเชื่อว่าคนร้ายน่าจะมีทั้งพาน้องเดินและอุ้มสลับกัน อีกทั้งน้องชมพู่ก็ไม่ได้มีรอยถูกลากและฉุด ตนเห็นศพและยกมือขึ้นสาธุ เป็นภาพน่าสงสารมาก

เดินไปตามแนวหน้าผา เพื่อไปถ้ำที่ 2 พบว่าส่วนใหญ่จะมีชะง่อนหินยื่นออกไปจากแนวเขาอีกด้านของภู ไม่เห็นมีทางลงไปด้านล้าง พบเป็นเหวลึก สูง 30-40 เมตร วัดระยะจากจุดพบศพราว 2.5 กิโลเมตร ซึ่งต้องเดินลงไปตามแนวเหวสูงชันราว 10-20 เมตร แนวทางเดินกว้างแค่ 10-15 เซนติเมตร เดินไปถึงโพรงที่สามารถนั่งพักไป อยู่ทิศเหนือของภูเขา

ขนาดโพรงกว้าง 3 เมตร สูง 2 เมตร ลึก 1 เมตร สามารถอยู่ได้ 2-3 คน พบกอหน่อไม้ป่า 2 กอ ไม่พบต้นงิ้ว และหลุมน้ำ ชาวบ้านที่พาทีมข่าวมา ระบุว่า จุดนี้ไม่เคยทราบมาก่อนว่ามีโพรงอยู่

เดินตามแนวเขาไปเรื่อย ๆ ซึ่งระหว่างทางไปพบกับหลุมน้ำ ลักษณะเป็นหลุมบนแนวหิน ซึ่งเป็นหลุมขนาดเล็กใหญ่ราว 3-4 หลุ่ม มีน้ำอยู่เต็ม ลึกราว 50-60 ซม. ซึ่งไม่พบว่ามีสิ่งผิดสังเกตอยู่ในน้ำ

เดินต่อไปอีกราว 100 เมตร กลับมาที่พักที่ 5 ปรากฎพบกับจุดที่น่าจะใกล้เคียงกับคำบอกเล่าของหมอธรรมมากที่สุด คือ อยู่ทางทิศตะวันตกของภู มีกอไม้ ซึ่งพบเป็นไม้ไผ่ป่า ลักษณะมีหนามอยู่ 2 กอใหญ่ หน้าถ้ำมีหลุม แต่ไม่มีน้ำ หินที่อยู่ตรงหลุมแน่นติดกับดิน ไม่สามารถยกออกได้

ด้านในถ้ำมีโพรงอยู่ด้านหน้า พบกองฟืนที่ไฟดับแล้ว ข้างในถ้ำเป็นถ้ำหิน หน้าถ้ำอยู่ได้ 4-5 คน แต่พบว่าในถ้ำมีความลึกเข้าไปราว 30 เมตร คนอยู่ได้นับสิบคน ปากถ้ำกว้างราว 3 เมตร สูง 1.5 เมตร น่าแปลกที่จุดนี้อยู่ใกล้กับหลุมน้ำขัง จุดนี้อยู่ห่างจากจุดพบศพน้องชมพู่ 2 กิโลเมตร