เปิดหมดเปลือก! “บอย สกล” พร้อมโชว์รางวัลนร.ดีเด่นด้านคุณธรรม ถ้าย้อนเวลาจะไม่ถือป้าย!! (คลิป)

จากกรณีที่ทำให้เป็นที่พูดถึงในโลกออนไลน์ สำหรับประเด็นร้อนที่ทำเอาชาวทวิตหยุดเผือกไม่ได้จริงๆ สำหรับแฮชแท็ก #บอยสกล ที่ชาวเน็ตจำนวนมากออกมาแฉพฤติกรรมของหนุ่มรายหนึ่ง ที่มีพฤติกรรมหลอกลวงผู้อื่น สร้างเรื่องราวต่างๆมากมาย เพื่อให้เป็นที่ยอมรับในสังคม โดยสร้างภาพว่าเรียนที่โรงเรียนดัง และเข้าไปเรียนที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ทั้งที่จริงๆ ไม่ได้เรียนที่นี่ จนถูกชาวเน็ตจับได้ในที่สุด ล่าสุกเจ้าตัวได้ออกมาเปิดใจในรายการโหนกระแส พูดถึงกรณีดังกล่าวที่เกิดขึ้น

บอย : “ผมอายุ 23 ปี เป็นคนฉะเชิงเทรา เรียนม.ต้น โรงเรียนเบญจมราชรังสฤษฎิ์ม.ปลายมาอยู่กรุงเทพฯ โรงเรียนศรีวิกรณ์ เอกมัย 2554 ตอนนั้นอยู่ม.ต้น ที่ฉะเชิงเทรา”

บอย : “ไม่มี ไม่เคยบอกว่าเรียนสวนกุหลาบ ก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร ประเด็นที่ออกมาหลักๆ เรื่องเรียนหรือไม่เรียนจุฬาฯ”

บอย : “ไม่จริงครับ ไม่เคยทำแบบนั้น เตรียมอุดมเคยไปซื้อใบสมัครสอบ เราก็โพสต์รูปว่าเรามาซื้อใบสมัครสอบ ตอนนั้นเป็นยุคบีบี ทวิตเตอร์ไม่ดัง เราก็ลงรูปเล่นๆ ไม่มีกระแสดรามา”

บอย : “ไม่เป็นความจริงครับ ผมไม่เคยไปต่อว่าเขาหรืออะไร เรื่องม.ปลายไม่เป็นความจริงอย่างยิ่งเลย”

บอย : “จากม.ต้นฉะเชิงเทรา ก็เรียนม.ปลายที่ร.ร.ศรีวิกรณ์”

บอย : “ใช่ครับ จะได้ไม่มีกระแสดราม่าตามมาว่าสรุปจบที่ไหน หรือไม่จบกันแน่”

บอย : “ไม่ได้ก็อปครับ(หัวเราะ)”

บอย : “เป็นนักเรียนดีเด่นด้านคุณธรรมตอนม.ต้น”

บอย : “กลายเป็นคนจอมลวงโลก(หัวเราะ)”

บอย : “จบศรีวิกรณ์ปี 57 ตอนนั้นเราก็แอดมิดชั่น อยากเข้าจุฬาฯ ธรรมศาสตร์ เป็นเรื่องปกติ อันดับหนึ่งก็เลือกจุฬาฯ เลือกม.บูรพาไว้อันดับ3 แต่ผมไปติดที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ม.บูรพา ก็ไปอยู่ม.บูรพา ปี 57 ไป 1 ปี”

บอย : “ตอนนั้นไปติวสมาร์ทวันของธรรมศาสตร์ ผมไม่ได้บอกใครนะว่าผมเรียนที่นั่น”

บอย : “ผมมีนิสัยอย่างหนึ่ง เวลาผมไปที่ไหนผมจะถ่ายรูปที่นั่นและเช็กอินในเฟซบุ๊ก ว่าอยู่ตรงนี้ กินข้าวตรงนี้ สังสรรค์กับเพื่อนตรงนี้ เป็นคนติดโซเชียลประมาณนึงเลย”

บอย : “ไม่เคยครับ”

บอย : “มีเพื่อนอยู่ที่นั่น แต่ไม่ได้เป็นนิสิต ไม่มีการไปเข้าเรียน อย่างที่เขาออกมาบอกว่าผมไปนั่งเรียนตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา”

บอย : “เขาเข้าใจผิดเพราะตอนที่ผมไปถือป้าย ตอนที่เป็นดรามาโซเชียล ว่าทำไมคนนี้ไม่ได้เรียนแล้วได้ถือป้ายจุฬาฯ ธรรมศาสตร์ได้แบบนั้น”

บอย : “คือคอนโดที่ผมอยู่ติดรั้วจุฬาฯ เลย เวลาเราไปทานข้าวก็ต้องเดินไปทานที่จามจุรีสแควร์ แล้วคณะเศรษฐศาสตร์อยู่ติดกับจามจุรีสแควร์เลย บางทีเราเดินมาก็แวะไปหาเพื่อนบ้าง ไปคุยกับเพื่อนบ้าง หรือบางทีเราหิ้วหนังสือมาจะไปอ่านหนังสือที่หอสมุดกลางมหาวิทยาลัยเขาบ้าง ใครเข้าก็ได้ เสียตังค์ 20 บาท”

บอย : “รู้สึกไม่ดี รู้สึกแย่ พ่อแม่ก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่มีคนมาพูดกับลูกท่านแบบนี้”

บอย : “ไม่ออกมา เพราะตอนนั้นมีหลายกระแส กระแสแรกบอกว่าทางมหาวิทยาลัยจะดำเนินคดีผม ทางเหรัญญิกบูรพา กำลังรวบรวมหลักฐานดำเนินคดีผม ผมรู้สึกว่าการที่ผมออกมาพูดอะไรในช่วงที่กระแสกำลังแรง เหมือนทำให้ตัวผมยิ่งเหมือนแก้ตัวไปอีก”

บอย : “ต้องหลบไปตั้งหลัก หาหลักฐานที่มีเพื่อพิสูจน์ว่าเราไม่ได้ทำ”

บอย : “ไปจริงครั้งที่ 8 ครับ เขาจะมีเสื้อยืดของค่ายเขา สแกนโลโก้ของเขา”

บอย : “ตอนนั้นเรียนวิศวกรรมศาสตร์ ไม่ได้เป็นประธานนักศึกษา เป็นประธานรุ่น ต้องเท้าความก่อนว่าทุกรุ่นเก็บเงินเป็นธรรมเนียมเพื่อใช้ในกิจกรรมภายในรุ่น อย่างเช่นรับน้องออกนอกสถานที่”

บอย : “รุ่นอื่นผมไม่ทราบ แต่รุ่นผม เก็บหัวละ 1500 ทั้งรุ่น 800 กว่าคน แต่ไม่ได้หมายความว่าคนทั้ง 800 คนจะต้องจ่ายทั้งหมด”

บอย : “ผ่านมา 5 ปีแล้วจำยอดตรงๆ ไม่ได้แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าอยู่ที่ 6.5 แสน”

บอย : “ตัวผมไม่ได้เอาไปใช้เลย เอาไปใช้ในกิจกรรมซะเป็นส่วนใหญ่ รู้สึกจะเป็นกิจกรรมวันลอยกระทงของมหาวิทยาลัย เราใช้ไป 2.5 หมื่น เราติดต่อทางสโมสร ปกติมหาวิทยาลัยจะมีเงินมาซัปพอร์ต เราก็ติดต่อทางสโมฯ เขาบอกว่าอยากได้เงินตรงนี้จากรุ่นก่อน ให้ซัปพอร์ตไปก่อนแล้วเก็บใบเสร็จมาเบิกที่เขา 2.5 หมื่น”

บอย : “จำไม่ได้เพราะชื่อบัญชีไม่ใช่ชื่อผมไงคุณหนุ่ม ผมมีเหรัญญิกอยู่สองคน ที่ทำหน้าที่เรื่องการเงินโดยเฉพาะ เป็นอ. กับ จ. เปิดเป็นบัญชีคู่ คนใดคนหนึ่งไปเซ็น โดยผมเป็นประธาน”

บอย : “ไม่จริงครับ หลักฐานตรงนี้มี แต่ไม่ได้เอามาโชว์ เพราะอยู่ในกระบวนการทางกฎหมาย”

บอย : “ผมไม่ได้บอกว่าผมจะฟ้องสองคนนี้ แต่ผมจะฟ้องคนที่พูดให้ร้ายผม เหรัญญิกมี 2 คน คนไหนพูดอะไรไว้ ทำอะไรก็ต้องได้รับกรรม เพราะทุกวันนี้ผมก็รับกรรมเหมือนกัน ผมก็กล้าออกมายอมรับ โดนสังคมต่อว่าเหมือนกัน”

บอย : “ตัวผมติดต่อครับ เขาติดต่อมาหาผมก่อน ตอนแรกถามว่าสะดวกมั้ย ถ้าสะดวกรบกวนให้เข้ามาที่ม.บูรพาหน่อย ให้มาชี้แจงว่าเงินไปตรงไหนบ้าง จะได้รู้กัน ทีนี้ตัวผมไม่สะดวกวันเวลาที่เขานัด ก็ขอให้เขาเลื่อนอีกได้มั้ย

ทีนี้เขาบอกว่าเลื่อนไม่ได้แล้วเพราะนัดทุกคนมาหมดแล้ว ตอนนั้นผมไม่สบาย ใส่เฝือกอยู่รพ. ผมก็บอกว่าขอเป็นวันหลังได้มั้ย ให้ผมหายดีก่อน ผมจะเข้าไปชี้แจง ผมติดต่อไปหลังจากนั้นแต่เขาเงียบหายไปเลย ไม่มีการติดต่อผมมาอีกเลย”

บอย : “ผมไม่ทราบว่าเงินหายไปไหนเพราะผมไม่ได้อยู่คุมบัญชี”

บอย : “ผมรู้สึกว่าเงินยังอยู่ สมุดบัญชีไม่ได้อยู่ที่ผม ผมก็พูดไม่ได้ว่าเงินอยู่ช่วงไหน ไม่อยู่ช่วงไหน”

บอย : “อาจจะไม่ชอบส่วนตัวหรือเปล่า เพราะในตอนที่ผมเลือกเขาเป็นเหรัญญิก เวลาเรียกมาประชุมหรืออะไร เจ้าตัวไม่เคยมาเลย”

บอย : “(หัวเราะ) มันไม่ใช่เรื่องจริง ก็ขำนิดนึง ปกติผมก็กินข้าวข้างทางได้ ในห้างก็กิน ส่วนที่บอกว่าเลี้ยงเพื่อน ไม่ใช่แล้ว เราไปเราหารกันมากกว่า ไม่ถึงขนาดฟู่ฟ่า”

บอย : “ไม่มีครับ ผมอยากชี้แจงก่อนเลยเรื่องมหา’ลัยเพื่อตอบโจทย์สังคมว่าปัจจุบันเรียนหรือไม่เรียนที่ไหนกันแน่ ปัจจุบันเรียนที่ม.รามคำแหงครับ ดังนั้นการที่ผมจะไปนั่งเรียนที่จุฬาฯ 4 ปี ไม่ใช่ความจริง ต่อให้รามเป็นมหาวิทยาลัยเปิด ตัวผมเข้าไปเรียนตลอด ทำให้ผมจบก่อนกำหนด”

บอย : “ใช่ครับ”

บอย : “ไม่ใช่ครับ ผมลงเรียน 24 หน่วยกิตทุกเทอม แต่ยอมรับเราไปจุฬาฯ นะ ไปนั่งอ่านหนังสือ”

บอย : “อย่างชุดที่ออกมา เป็นรูปก่อนที่เราไปเดินงานบอล เขาเหมือนให้เราแต่งเหมือนไปซ้อม”

บอย : “ไม่ๆ ปกติผมแต่งกายใส่กางเกงยีนส์ เสื้อเชิ้ตสีขาว”

บอย : “มีติดครั้งเดียวตอนไปซ้อมงานบอลนี่แหละครับ”

บอย : “เขาให้ไปซ้อม ผมก็ใส่ชุดนี้ไป”

บอย : “ก็เขาให้ผมไปเป็นวิทยากร”

บอย : “ข้างหลังบอกให้เราใส่ออกมาพูดให้หน่อย”

บอย : “เราไม่ได้อยากใส่อยู่แล้ว เพราะเราไม่ได้เรียน คือมันเป็นกิจกรรม อยากชี้แจงว่าเขาให้ผมออกมาพูดให้แรงบันดาลใจน้องๆ หน่อย”

บอย : “ไม่เกี่ยวครับ เขาให้ใส่ออกมา ตอนนั้นช่วงหลังพิธีเปิดของงานเขาพอดี”

บอย : “ต้องพูดตรงๆ เลยว่าเราอาศัยคอนเนคชั่นจากคนข้างในซึ่งเป็นคนรับผิดชอบขบวนพาเหรด ซึ่งไม่ใช่ขบวนเด่นอะไรเลยนะ เป็นขบวนท้ายสุดเลย แต่ที่มันเด่นเพราะช่างกล้องถ่ายระยะใกล้ ทำให้ดูเด่น แล้วต้องถือสองคนซ้ายกับขวา ส่วนสูงก็เป็นประเด็นนึงที่คนจะไปถือต้องมีส่วนสูงที่เท่ากัน”

บอย : “คนในพาเหรด เป็นคนติดต่อผมเข้าไป เขาเรียนจุฬาฯ เราคุยกันมากกว่าเขาบอกว่าคนเขามีแต่ส่วนสูงเขาไม่ได้เขาขาดคน แล้วเหลือ 3 วันจะถึงวันงาน”

บอย : “ที่เราไปเดิน ถามว่าเรารู้มั้ยว่าเป็นงานสองสถาบัน เรารู้เพราะชื่องานมันบอก แต่ตอนเราไปเดินเราไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ ต้องยอมรับว่าเราคิดน้อยไป คือเราถามเขาอย่างเดียวว่าเสียเงินมั้ย ถ้าไม่เสียเงินเราไป เราช่วยได้”

บอย : “ถ้าถามว่าย้อนเวลาไปถือป้ายได้มั้ย ผมว่าประเด็นผมบูมจากเรื่องป้าย ถ้าย้อนเวลาได้จะไม่ไปถือเพราะเป็นกระแสดราม่าเยอะขนาดนี้ ตัวผมเองก็ไม่สบายใจ เรื่องถือป้ายผ่านมา 8 เดือนแล้วยังไม่เกิดอะไรเลย เพิ่งจะเกิดเมื่อเดือนที่แล้ว ผมก็ทุกข์ใจไม่น้อยเหมือนกัน ผมมีการส่งหนังสือ ส่งคำอธิบายข้อเท็จจริงต่างๆ”

บอย : “ถ้าเขายังไม่เห็น จะเรียกผมไปสอบสวนผมก็ยินดีไป ผมไม่คิดหนี จะส่งซ้ำ หรือจะให้เข้าไปพบก็ได้”