ศุกร์ 13 เจสัน

วงค์ ตาวัน

กลายเป็นคำถามของคนทั่วบ้านทั่วเมืองว่า ศุกร์ 13 กรกฎาคมนี้ จะเป็นศุกร์ 13 ฝันหวาน หรือศุกร์ 13 สยดสยองกันแน่ จะนำมาสู่เหตุการณ์ระอุอ้าวไปทั้งเมืองอีกหรือไม่

จะได้เห็น "เจสัน" เดินถือเลื่อยยนต์เลือดท่วมกันหรือเปล่า!?

ทางออกง่ายๆ ก็คือ ถ้าเป็นไปด้วยความเที่ยงธรรม มีเหตุผลอธิบายได้ชัดเจน จะให้ออกด้านไหน ก็ยากจะจุดไฟติด

แต่ถ้าผลออกมาแบบไม่มีเหตุมีผล ก่อให้เกิดเงื่อนงำในสายตาคนส่วนใหญ่ อันนี้แหละน่าเป็นห่วง

จึงไม่ควรย้อนกลับไปสู่คำว่า 2 มาตรฐานอีก!



เบื้องหน้ายังไม่มีใครรู้อะไรที่แน่ชัด

แต่หลายวันที่ผ่านมา ในการไต่สวน มีนักคิดทางการเมืองหลายคนบอกว่า ไม่น่าเชื่อที่สังคมไทยเรายังมีคนคิดคับแคบล้าหลังขนาดนี้อยู่อีก

ยังมีกลุ่มคนที่หลงตนเอง หลงว่าดีเฉพาะกลุ่มตัวเอง

ยังไม่ยอมรับว่าอำนาจการเมืองควรไปอยู่ในมือประชาชนผ่านการเลือกตั้ง



แสดงตัวตนพิทักษ์อำนาจล้าหลังขุนศึกขุนนาง

ต่อต้านระบบรัฐสภาและการเลือกตั้ง ไม่เห็นด้วยให้เติบโตมีเสรีภาพ

ชาวบ้านดูการเบิกความทางทีวียังคุยขำกันว่า คนร่วมรัฐประหาร ชี้นิ้วด่านักการเมืองจากการเลือกตั้งของประชาชนว่า ล้มล้างการปกครอง!?



คนที่เคยทำตัวคลุกคลีชาวบ้าน ลึกๆ แล้วก็คงหมิ่นแคลนว่าพวกนี้ก็แค่เหยื่อซื้อเสียงของนายทุนทักษิณ

เลือกจะอิงกลุ่มก่อรัฐประหาร ร่วมกอดท็อปบู๊ต อำนาจนอกระบบอื่นๆ เพื่อกดข่มพรรคการเมือง

ในทุกหน้าประวัติศาสตร์การเมืองของประชาชน จะจารึกบุคคลที่น่ารังเกียจ แอบอิงอำนาจที่ไม่ได้มาจากประชาชนเอาไว้เสมอๆ



ใครจะเลือกให้จารึกแบบไหนก็ตามสะดวก!

อันที่จริง การยื่นร้องว่าการแก้รัฐธรรมนูญเข้าข่ายล้มล้างการปกครองนั้นก็แค่เทคนิคทางกฎหมาย

ข้อเท็จจริงเป็นการต่อสู้ระหว่างฝ่ายที่ปกป้องรัฐธรรมนูญที่ตีกรอบควบคุมอำนาจของพรรคการเมืองที่เลือกตั้งจากประชาชน



กับอีกฝ่ายที่ต้องการแก้เพื่อเปิดกฎกติกาให้อำนาจจากฝ่ายเลือกตั้งมีมากขึ้น

ไม่ได้ล้มล้างประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขแน่

ที่กลัวจะถูกล้มล้าง

ก็คือกลไกอำนาจที่ไม่เคยยึดโยงกับประชาชนเท่านั้นแหละ!