อ.วสันต์นักพูดชื่อดังร่วมบอยคอต AIS ตัดสินใจเขียนประวัติศาสตร์ร่วมกู้ชาติ

โดย ผู้จัดการออนไลน์ 9 มีนาคม 2549 12:18 น.

นายวสันต์ พงศ์สุประดิษฐ นักพูดชื่อดังซึ่งปัจจุบันเป็นอาจารย์ประจำสถาบันฝึกอบรมแมนเพาเวอร์ (บริษัท สปิช อิมมอทอลลิตี้ ครีเอชั่น จำกัด) ได้ส่งหนังสือผ่านทางโทรสารมายังกองบรรณาธิการผู้จัดการรายวัน เปิดความใจในภายในหัวข้อว่า ได้เวลาเขียนประวัติศาสตร์หน้าใหม่ โดยมีข้อความดังนี้

ขณะที่ผมกำลังเขียนข้อความชิ้นนี้ (8 มีนาคม 2549 เวลาประมาณ 15.00 น.) ผมได้ตัดสินใจยกเลิกการใช้บริการเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่ในระบบ GSM ของบริษัท AIS ไปเรียบร้อยแล้ว และได้ตัดสินใจปฏิเสธการไปเป็นวิทยากรให้กับบริษัท AIS ซึ่งจะจัดให้มีขึ้นในปลายสัปดาห์หน้าไปเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ผู้ที่ติดต่อผมเป็น Organizer ผู้รับจัดงานที่คุ้นเคยกับผมเป็นอย่างยิ่ง แต่ผมก็ต้องยอมฝืนใจเสียใจน้ำใจกับเขา และยอมสูญเสียรายได้จากการพูดไปราวเกือบ 5 หมื่นบาท จากการพูดรวมเวลาเพียง 4-5 ชั่วโมงเท่านั้น

การที่ผมนำเรื่องนี้มาบอกเล่าให้ฟัง ผมไม่ได้ต้องการเกาะกระแส ทำตัวเป็นฮีโร่อะไรกับเขาทั้งสิ้น การกระทำเพียงเล็กน้อยของผมครั้งนี้ เทียบไม่ได้แม้สักกะผีกกับจิตใจและการกระทำของเหล่าผู้กล้าทั้งหลายจำนวนเรือนแสนที่ท้องสนามหลวง ผมเพียงแต่รู้สึกว่าควรต้องทำอะไรสักอย่างเท่าที่พอจะทำได้ เพื่อเป็นการตอบโต้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไม่ชอบธรรม ที่กำลังครอบงำสังคมไทยอยู่

ที่ผ่านมา เท่าที่ผมพอจะทำได้ก็ได้แต่ส่งแรงใจเชียร์ฝ่ายที่ลุกขึ้นมาต่อต้านระบอบทักษิณ เชียร์มาตั้งแต่เกิดปรากฏการณ์สนธิ ที่เพิ่งจะเริ่มหน่ออ่อนๆ เมื่อปลายปี 2548 จนกระบวนการนี้เติบใหญ่เป็นพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย มีคนเข้าร่วมอย่างเป็นรูปธรรมจำนวนนับแสนคน และผมเชื่อว่าก็มีคนเข้าร่วมอย่างไม่เป็นรูปธรรมแบบผมอีกนับจำนวนเป็นล้านคน ซึ่งผมแน่ใจลึกๆ อยู่ในใจว่าเกิน 19 ล้านคนแน่นอน

ผมขอสารภาพตามตรงว่า ผมยังมีความเสียสละไม่พอ และยังไม่มีความกล้าหาญมากพอที่จะไปเข้าร่วมกับเหล่าผู้กล้าเรือนแสนที่ท้องสนามหลวง ทั้งที่หัวใจนั้นมันสั่นริกๆ รุ่มร้อนเต็มประดาที่จะเข้าร่วมกับกิจอันยิ่งใหญ่ชนิดแผ่นดินสะท้าน ทะเลสะเทือนในครั้งนี้ จึงได้แต่ส่งแรงใจหนุนช่วยอยู่เงียบๆมาโดยตลอด

แต่ ณ นาทีนี้ ผมคิดว่าคนไทยผู้รักความเป็นธรรมทุกคนจะอยู่นิ่งๆ แอบเชียร์อยู่ในใจแบบผมอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ไม่ได้แล้ว เราต้องทำอะไรสักอย่างที่จะสามารถเก็บไว้เป็นวีรกรรมเพื่อไปเล่าให้ลูกหลานฟังได้ว่า อย่างน้อยในชีวิตหนึ่งของบรรพบุรุษของเขา ก็ได้เคยเข้าร่วมภารกิจกู้ชาติครั้งสำคัญในประวัติศาสตร์มาแล้ว ลองคิดดูซิครับว่ามันน่าเสียดาย และน่าละอายใจขนาดไหน ถ้าในภายภาคหน้า ลูกหลานถามเราว่าเราไปอยู่ที่ไหน ในขณะที่เหล่าผู้กล้าจำนวนแสน จำนวนล้าน กำลังสร้างปรากฏการณ์เพื่อชาติกันอย่างชนิดพลิกฟ้า คว่ำแผ่นดินกันถึงขนาดนั้น

มีคำกล่าวว่า คนบางคนได้แต่อ่านเรื่องราวและประวัติศาสตร์ที่คนอื่นเป็นผู้เขียนขึ้น คนบางคนก็อาจเป็นส่วนหนึ่งเรื่องราวและประวัติศาสตร์ซึ่งผู้อื่นเป็นผู้เขียนขึ้น แต่มีบางคนที่ลุกขึ้นมาเขียนเรื่องราวและประวัติศาสตร์ด้วยมือของตนเอง!

ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะไม่ยอมพลาดโอกาสสำคัญนี้อย่างเด็ดขาด ผมบอกเจ้าหน้าที่ของผมให้งดรับงานๆตลอดสัปดาห์หน้า ครั้งนี้ผมจะไปเชียร์เหล่าผู้กล้าทั้งหลายถึงขอบสนาม ณ ท้องสนามหลวงเลยละครับ!

วสันต์ พงศ์สุประดิษฐ