เช้าตรู่ของวันที่ 24 พฤศจิกายน 2552 "สมัคร สุนทรเวช" อดีตนายกรัฐมนตรีคนที่ 25 ของประเทศไทย ได้ถึงแก่อสัญกรรมด้วยโรคมะเร็งตับ ด้วยวัย 74 ปี
ปิดตำนาน "นักการเมืองรุ่นเก๋า" ที่อดีตเคยเป็น "ดาวสภา" มีลีลาการพูดจัดจ้าน ดุเด็ดเผ็ดมัน
คนทั่วไปรับรู้ข่าวคราวการเจ็บป่วยของ "สมัคร" หลังลงจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี และเดินทางไปรักษาโรคมะเร็งขั้วตับ ที่ลอสแองเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2551
รักษาตัวในต่างประเทศนาน 2 เดือน ก่อนจะเดินทางกลับมาเมืองไทยเพื่อรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ เมื่อวันที่ 21 มกราคม 2552
ข่าวคราวของ "สมัคร" เงียบหายไปจากแวดวงข่าวสารนับแต่นั้น...จนปัจจุบัน
"สมัคร สุนทรเวช" เกิดเมื่อวันที่ 13 มิถุนายน พ.ศ.2478 ที่กรุงเทพมหานคร บ้านหน้าวังบางขุนพรหม ถนนสามเสน กรุงเทพมหานคร
บิดา คือ เสวกเอก พระยาบำรุงราชบริพาร (เสมียน สุนทรเวช) มารดาคือ คุณหญิงบำรุงราชบริพาร (อำพัน จิตรกร) เป็นหลานลุงของ มหาเสวกตรี พระยาแพทย์พงศาวิสุทธาธิบดี (สุ่น สุนทรเวช) นายแพทย์ประจำพระองค์พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว และเป็นหลานตาของมหาเสวกตรี พระยาอนุศาสน์จิตรกร (จันทร์ จิตรกร) จิตรกรประจำสำนัก
"สมัคร" เป็นบุตรคนที่ 4 ในจำนวนพี่น้องทั้ง 6 คน
ด้านการศึกษา เรียนประถมโรงเรียนเทเวศน์ศึกษา มัธยมโรงเรียนเซนต์คาเบรียล อาชีวะโรงเรียนอัสสัมชัญพาณิชย์ และอุดมศึกษาที่คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ รวมทั้งศึกษาเพิ่มเติมที่คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และ BRYANMT & STRATION INSTITUTE ที่ชิคาโก สหรัฐอเมริกา
หลังจากเรียนจบนิติศาสตร์ ได้เข้าทำงานประจำควบคู่ไปกับการเขียนบทความและความคิดเห็นทางการเมือง ลงในหนังสือพิมพ์สยามรัฐ, สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ และชาวกรุง ตั้งแต่ปี 2500 ก่อนที่จะเข้าสู่ถนนการเมืองในปี 2511 โดยสมัครเป็นสมาชิกพรรคประชาธิปัตย์
เริ่มจากลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลกรุงเทพมหานคร ในปี 2514
ปี 2516 ลาออกจากงานประจำทุกอย่าง เพื่อมาทำงานด้านการเมืองอย่างเดียว
ปี 2518 ลงสมัครรับเลือกตั้ง ส.ส.ครั้งแรก และได้รับตำแหน่ง รมช.เกษตรและสหกรณ์ ในรัฐบาลผสมของ ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช แต่ยังคงเขียนบทความการเมืองให้หนังสือพิมพ์ประชาไทย (2517-2520) และมีคอลัมน์ประจำ "มุมน้ำเงิน" หนังสือพิมพ์เดลิมิเรอร์ ตั้งแต่ปี 2521 จนถึงปี 2537
ชื่อของเขาโดดเด่นเมื่อครั้งจัดรายการสถานีวิทยุยานเกราะ ในปี 2519 เนื่องจากครั้งนั้น จัดรายการโจมตีบทบาทของขบวนการนักศึกษาสมัย 6 ตุลาคม พร้อมทั้งปลุกระดมมวลชนให้เกลียดชังขบวนการนักศึกษา และเป็นศูนย์กลางประสานงาน ถ่ายทอดกำหนดการ และคำสั่งเคลื่อนไหวของกลุ่มต่อต้านนักศึกษา
จนถูกมองว่าเป็นพวก "ขวาจัด"
จากนั้นในปี 2519 ได้รับเลือกเป็น ส.ส.อีกสมัย และได้ตำแหน่ง รมว.มหาดไทย สมัยนายธานินทร์ กรัยวิเชียร เป็นนายกรัฐมนตรี พร้อมกับลาออกจากพรรคประชาธิปัตย์ เพื่อมาก่อตั้งพรรคประชากรไทย ในปี 2522 โดยดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรค โดยมีกรุงเทพฯเป็นฐานเสียงหลัก
เขานำพรรคประชากรไทยได้รับการเลือกตั้งเป็น ส.ส.มาหลายสมัย และตัวเขาเองได้ดำรงตำแหน่งสำคัญๆ เช่น รมว.คมนาคม สมัยรัฐบาล พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ และรัฐบาล พล.อ.ชาติชาย ชุณหะวัณ เป็นรองนายกรัฐมนตรี สมัยรัฐบาล พล.อ.สุจินดา คราประยูร, นายบรรหาร ศิลปอาชา และ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ
ด้วยลีลาการพูด และน้ำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร ทำให้ได้รับฉายาจากสื่อมวลชน เช่น ดาวสภา, ออหมัก, ชมพู่ (มาจากลักษณะจมูก) และชาวนา (จากกรณีกลุ่มงูเห่า) ฯลฯ
ต่อมาความนิยมของพรรคประชากรไทยลดน้อยลง แต่ "สมัคร" ยังคงได้รับเลือกเป็น ส.ส.เขตดุสิต อย่างที่ไม่มีใครล้มได้
กระทั่งปี 2546 เขาได้ลาออกจากพรรคประชากรไทย และเบนเข็มมาลงสมัครรับเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร และได้รับเลือกตั้งด้วยคะแนนเสียงท่วมท้นถึง 1,016,096 คะแนน สูงที่สุดนับตั้งแต่มีการเลือกตั้งผู้ว่าฯกทม.
ก่อนพ้นตำแหน่ง ปี 2547 พร้อมกับมีคดีการทุจริตจัดซื้อรถและเรือดับเพลิงติดตัว
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
