กระแสแดจังกึม ส่งผลให้ประเทศไทยเปราะบาง

สงครามทางด้านวัฒนธรรมระเบิดขึ้นแล้ว เมื่อเกาหลีเริ่มประสบความสำเร็จในอุตสาหกรรมบันเทิงเช่นเดียวกับ ญี่ปุ่น และฮอลีวูดของอเมริกา

ญี่ปุ่นเคยปกครองเกาหลีใต้ 35ปี พยายามล้มล้างวัฒนธรรมทุกอย่าง แต่แล้วทุกวันนี้ชาวเกาหลีก็ยังภูมิใจในความเป็นเกาหลีอยู่
แต่ทำไมคนไทยทำไม่ได้ ภาพยนตร์เราก็ทำมานาน อีกทั้งยังมีประวัติศาสตร์ยาวนานไม่แพ้คนอื่นๆ

คำถามที่ควรตั้งขึ้น : เกาหลีกำลังส่งออกวัฒนธรรมเพื่อครอบงำประเทศอื่นๆ ดังเช่นเดียวกับ ฮอลีวูด และ ญี่ปุ่นหรือเปล่า?

ทางเกาหลีเองแม้จะบอกว่า การยัดเยียดความคิดให้ประเทศอื่นนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ทั้งภาพยนตร์ การ์ตูน เพลง เป็นการเข้าครอบงำที่ได้ผลมาหลายสิบปีแล้ว และรัฐบาลเกาหลีก็เป็นประเทศหนึ่งที่เข้าใจถึงคำว่า
Culture Impact ได้เป็นอย่างดี ว่ามีขั้นตอนอย่างไร และควรใช้ธุรกิจไหนเข้าไป
ทางรัฐบาลเกาหลีจึงลดภาษีอุตสาหกรรมบันเทิง พร้อมให้เงินสนับสนุนหรือ เข้าร่วมจูงมือกันไป เพื่อที่ว่าจะให้เกาหลีเป็นเสมือน ฮอลีวูดทางเอเชีย

คำถามที่คุณอ่านเสร็จแล้วคงคิดว่า เกาหลีได้อะไรจากการเป็นฮอลีวูดทางเอเชีย

โดยปกติพื้นฐานแล้ว มนุษย์เรามีความภูมิใจในเชื้อชาติ ศาสนาของตัวเอง
ถ้าใช้กำลังบังคับคงไม่มีใครที่จะยอมรับวัฒนธรรมของประเทศอื่นได้
แต่ถ้าใช้ความบันเทิงเช่นการ์ตูน ภาพยนตร์ เพลง แฟชั่น
คนในเชื้อชาตินั้นๆก็จะเปิดใจขึ้น และค่อยๆเสพ และรู้สึกดีๆกับวัฒนธรรม
ของประเทศอื่น และบางคนก็จะถึงขั้นนำพระเอกนางเอกในละครเรื่องนั้นมาเป็น
ฮีโร่ในดวงใจ

สังเกตให้ดีว่าประเทศที่ประสบความสำเร็จด้านอุตสาหกรรมบันเทิง
เช่นญี่ปุ่น และอเมริกา ภาพพจน์และความรู้สึกที่คนมีต่อ2ประเทศนี้จะค่อนข้างดี

เราไม่ค่อยมองอเมริกาเป็นตัวร้าย เพราะในหนังทุกเรื่อง พระเอกคือ อเมริกา คือ ประธานาธิปดี คือกองทัพของอเมริกา

ส่วนญี่ปุ่นก็เดินแนวทางเช่นเดียวกับอเมริกา มดเอ๊กซ์ มดเขียว อุลตร้าแมน อื่นๆ ฮีโร่ล้วนแต่เป็นญี่ปุ่น

เมื่ออุตสาหกรรมบันเทิงของประเทศ อเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลี ได้รับความนิยมแล้ว ผลกระทบทางด้านวัฒนธรรม เศรษฐกิจก็จะขึ้นตามไปด้วยเพราะตราสินค้า แฟชั่น เพลง ที่ถูกสอดแทรกเข้ามาในแผ่นฟิลม์ เพลง การ์ตูนกลายเป็นความนิยม และภูมิใจที่จะได้ใช้ตามนางเอกพระเอกในภาพยนตร์

ใครดื่มเครื่องดื่ม สูบบุหรี่ ใส่เสื้อผ้า แต่งตัวแบบหนัง ยี่ห้อเดียวกับพระเอก นางเอกก็จะเท่ห์ เก๋ ก็จะก่อให้เกิดผลบวกกับอุตสาหกรรมด้านอื่นๆตามไปด้วย
และเศษฐกิจของเกาหลี อเมริกา ญี่ปุ่น ก็จะดีตามไปด้วย

1. อยากให้คนไทยเราเสพบันเทิงด้านต่างประเทศอย่างมีสติ ไม่คลั่งไคล้ ตามแผนการของต่างประเทศ

อย่างเขมรเอง ตัวผู้นำประเทศยังตระหนักถึงผลกระทบทางวัฒนธรรมเป็นอย่างดี เพราะเมื่อทุกบ้านติดแต่ภาพนางเอกไทย ดูละครไทย
2ปีที่แล้วทางนายกยังออกมาโวยวายเลยว่า นางเอกไทยด่าว่าคนเขมรจนก่อให้เกิดกระแสเกลียดนางเอกและละครไทย จนลุกลามมาเผาสถานฑูตและเหยียบธงชาติไทยและพระบรมฉายาลักษณ์จนทำให้คนไทยโกรธเกือบเป็นสงครามครั้งใหญ่มาแล้ว ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เขมรก็รอดพ้นCulture impact จากไทยได้

2. อยากให้ทั้งภาครัฐและเอกชน สนับสนุนอุตสหกรรมบันเทิงของไทย รวมถึงวางแผนเพื่อใช้เทคนิค Culture Impact กับทางประเทศอื่นๆบ้าง
และวางแผนเพื่อให้คนนิยมความเป็นไทย ไม่ตกเป็นทาสทางวัฒนธรรมของต่างประเทศ

เพราะเมื่อไรก็ตามถ้าเราขาดความภูมิใจในความเป็นไทยหรือวัฒนธรรมของตัวเองแล้ว เมื่อนั้นประเทศชาติจะเปราะบางมากเศรษฐกิจก็จะตกต่ำลง เพราะนิยมซื้อและใช้ของต่างประเทศมากกว่า