แค่พ่ายศึก แต่ยังไม่แพ้สงคราม ...

ต้องยอมรับว่า การที่กลุ่มแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ(นปช.)หรือกลุ่มเสื้อแดงต้องจำใจยุติการชุมนุมที่อ้างว่า เพื่อขับไล่ระบอบอำมาตยาธิปไตยซึ่งมี พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีเป็นผู้นำ หลังจากที่รัฐบาลสามารถผนึกกำลังกับกองทัพใช้มาตรการต่างๆกดดันอย่างหนัก

ทำให้สถานะทางการเมืองของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรีแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก แม้ว่าในการขับเคี่ยวกับกลุ่มเสื้อแดงในช่วงแรกจะเพลี่ยงพล้ำจนถึงกับทำให้ต้องยกเลิกการประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนซึ่งทำให้รัฐบาลนายอภิสิทธิ์ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงจากทั้งในและต่างประเทศว่า เป็นรัฐบาลที่อ่อนแอ  ไร้ประสิทธิภาพจนไม่สามมารถควบคุมและสั่งการ กองทัพและตำรวจได้

ตัวนายอภิสิทธิ์เองก็ถูกไล่ล่าจากกลุ่มเสื้อแดงจนแทบเอาชีวิตไม่รอดหลายครั้ง ขณะที่ นายนิพนธ์ พร้อมพันธุ์ เลขาธิการนายกฯได้รับบาดเจ็บสาหัส

อย่างไรก็ตาม การที่รัฐบาลสามารถกดดันให้กลุ่มเสื้อแดงยุติการชุมนุมได้นั้น เป็นผลมากจาที่พวกเสื้อแดงบางกลุ่มใช้ความรุนแรง บ้าคลั่ง และป่าเถื่อนขนาดมุ่งเอาชีวิตนายกรัฐมนตรีและผู้ติดตามในกระทรวงมหาดไทย  ปิดถนน ก่อจลาจล ยึดรถแก๊สขู่ระเบิดกลางเมือง ทำลายทรัพยสินทั่วกรุง และล้มประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนจนประเทศชาติเสียหายมหาศาล ทำให้เกิดปฏิกิริยาสะท้อนกลับจากประชาชนถึงขนาดลุกฮือขึ้นต่อต้านกลุ่มเสื้อแดงด้วยตนเอง

นับเป็นการพ่ายแพ้ในทางการเมืองอย่างสิ้นเชิง

แต่การยอมยุติการชุมนุมครั้งนี้เป็นเพียงการพ่ายศึก แต่ยังไม่แพ้สงคราม เพราะ"รากเหง้า"ของปัญหายังคงดำรงอยู่ กลุ่มเสื้อแดงเพียงแต่ถอยเพื่อปรับกลยุทธ์การต่อสู้ สะสมกำลังรอเวลาที่จะเคลื่อนไหวใหญ่อีกครั้งหนึ่ง
 
แน่นอนว่า ในกลุ่มกลุ่มเสื้อแดง อาจมีบางพวกที่มีวาระซ่อนเร้นต้องการใช้ความรุนแรงเพื่อบรรลุเป้าหมาย แต่ก็ต้องยอมรับว่า ผู้ที่เข้าร่วมชุมนุมกับกลุ่มเสื้อแดงมีหลากหลายความคิด เช่น พวกที่เป็นผู้สนับสนุน และได้รับผลประโยชน์จาก พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี โดยตรง พวกที่ไม่ชอบกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย   พวกที่ต้องการประชาธิปไตยและต่อต้านการรัฐประหารอย่างแท้จริง  พวกที่ต่อต้านสถาบัน  พวกได้รับประโยชน์จากนโยบายของรัฐบาล พ.ต.ท.ทักษิณ เห็นว่า การโค่นล้ม พ.ต.ท.ทักษิณ ไม่เป็นธรรม ฯลฯ
 
 ดังนั้น แม้จะพ่ายศึก แต่ความรู้สึกของผู้ชุมนุมบางส่วนว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมยังคงฝังแน่น ก็พร้อมที่จะลุกขึ้นสู้ครั้งหนึ่งเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมและโอกาสอำนวยให้

ดังนั้น ในระยะยาว รัฐบาลต้องเป็นผู้นำในการค้นหาความจริงเพื่อแก้ไขปัญหาที่"รากเหง้า"ได้อย่างถูกต้อง

ประเด็นที่น่าสนใจอย่างยิ่งคือ กลุ่มบุคคลที่หลากหลายเหล่านี้ ยอมรับให้ พ.ต.ท.ทักษิณซึ่งสถาปนาตนเองเป็นผู้นำความคิดด้านประชาธิปไตยเป็นสัญลักษณ์ในการต่อสู้

พ.ต.ท.ทักษิณได้พยามยามแสดงวาทะกรรมที่อวดอ้างว่า เป็นผู้นำที่กล้าหาญและเสียสละ แม้จักต้องตกระกำลำบากอยู่ในต่างประเทศ เช่น ถ้าเสียงปืนจากทหารดังหรือมีการปราบปรามประชาชนขึ้น จะกลับประเทศเพื่อนำกลุ่มแสื้อแดงทั่วประเทศหรือนำการประท้วงด้วยตนเอง

แต่ท่ามกลางวาทะกรรมเหล่านี้นั้น จะมีสักกี่คนที่รู้หรือ(แกล้ง)ไม่รู้ว่า

หนึ่ง ในช่วงที่พ.ต.ท.ทักษิณ เรืองอำนาจได้ใช้อำนาจในการชี้นำ ให้เกิด การยิงทิ้งประชาชนกว่า 2,500 ศพในนาม"สงครามยาเสพติด" ซึ่งหลายคดีมีหลักฐานที่ค่อนข้างชัดเจนว่า เป็นฝีมือของเจ้าหน้าที่ แต่รัพ.ต.ท.ทักษิณมิได้แสดงให้เห็นว่ามีความรับผิดชอบหรือเข้ามาสะสางเรื่องราวให้กระจ่าง

สอง มีการใช้อำนาจในการแทรกแซงกระบวนการยุติธรรม  เช่น ศาลรัฐธรรมนูญในคดีซุกหุ้น องค์กรอิสระต่างๆ แทรกแซงการทำหน้าที่ของสื่อมวลชนที่เปิดโปงความไม่ชอบมาพากลของรัฐบาลตนเอง เช่นเดียวกับที่พ.ต.ท.ทักษิณชอบกล่าวหาฝ่ายตรงข้าม

สาม ในช่วงที่ พ.ต.ท.ทักษิณยังประกอบธุรกิจอยู่นั้น เมื่อมีคดีเช็คเด้ง น่าจะลองถาม พ.ต.ท.ทักษิณดูว่า ใครเป็นผู้ติดคุกแทน?

สี่ เมื่อเกิดคดีซุกหุ้น ในชื่อของคนรับใช้กว่า 10,000 ล้านบาท ช่วงที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสมัย รัฐบาลนายชวน หลีกภัย เมื่อปี 2537 จนถึงเป็นรองนายกรัฐมนตรีสมัย พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธในปลายปี 2540  พ.ต.ท.ทักษิณโยนความรับผิดชอบว่า เป็นการกระทำของภรรยาทั้งหมด โดยที่ตนเองไม่รู้เรื่องใดๆทั้งสิ้น 

การนำพฤติกรรมเหล่านี้ของพ.ต.ท.ทักษิณมาพูดถึงเพื่อต้องการบอกให้รู้ว่า วาทะกรรมที่อวดอ้างว่าเป็นนักประชาธิปไตยและมีความกล้าหาญเป็นเรื่องไร้สาระ ไม่ควรค่าแก่การรับฟัง

เพราะเป้าหมายที่แท้จริงพ.ต.ท.ทักษิณคือ การดิ้นรนให้หลุดพ้นจากคดีที่ต้องคำพิพากษาศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองและต้องการทวงทรัพย์สินกว่า 70,000 ล้านบาทที่ถูกอายัดไว้ในคดีร่ำรวยผิดปกติคืนเท่านั้น

ถ้าได้รับชัยชนะอาจได้"อำนาจ"กลับคืนเป็นของแถมอีกด้วย