เรื่องราวดีดีรับวันเปิดเทอม : ผมได้นั่งรถพี่แกมาจากตลิ่งชันเพื่อไปอนุสาวรีย์ชัยฯ
คุยกันมาเพลินตลอดทาง พอถึงอนุสาวรีย์ผมก็ลงรถจ่ายเงินพี่แก 125 บาทก่อนปิดประตูรถผมก็มองดูที่เบาะว่ามีอะไรหล่นหายหรือเปล่า ไม่มี ......เลยปิดประตูรถ พอเดินขึ้นสะพานลอยไปสักพักจะดูนาฬิกา ดันลืมใส่มา เลยจะเอามือไปล้วงหยิบโทรศัพท์ที่ใส่กระเป๋ากางเกงมาดูเวลา แต่เอ๊ะ.... ทำไม? กระเป๋ามันดูโล่งๆ ไม่นะ!!! โทรศัพท์หายไปไหน ใจนี่หล่นเลย พอตั้งหลักได้คิดไปคิดมา ก่อนขึ้นรถยังดูเวลาที่โทรศัพท์อยู่เลย แสดงว่าหล่นอยู่บนรถแท๊กซี่แน่ๆ คิดได้ปุ๊ปวิ่งไปตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญ โทรเข้าเบอร์ตัวเอง โทรติดด้วย แตแกไม่รับ
สักพักได้ยินข้อความเสียง "ท่านกำลังเข้าสู่ระบบฝากข้อความของหมายเลข ....."
เอาแล้ว ....ใจผมนี่เหี่ยวเลย จากนั้นตัดสินใจโทรหาภรรยา ตู๊ดๆๆๆๆ ไม่รับสายเลย เอาไงดีละ โรงเรียนก็รีบไปโทรศัพท์ก็ดันมาหาย อารมณ์ตอนนั้นประมาณว่าสงสัยจะได้ใช้ 3310 แทนเครื่องเดิม ตัดสินใจหยอดเหรียญโทรหาเบอร์ตัวเองอีกครั้ง ตู๊ด ตู๊ด ติดด้วย สักพักมีคนรับสาย " พี่กำลังวนรถเอามาให้เลย น้องอยู่ตรงไหน " วินาทีนั้นครับ ดีใจมากๆ สุดท้ายพี่แกเอามาคืนให้พร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม คนดียังมีให้เห็นอยู่เสมอครับ ขอขอบคุณพี่แกอีกครั้งครับ ดีใจมากจนลืมถามชื่อ ได้มาแค่รูปรถ และใบหน้าคนดี ดี คนนี้ ขอบคุณครับ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
