สัมผัสชีวิตครูรถเข็น งานมวลชนเพื่อเด็กๆ แนวบุ๋นกองปราบปราม

ถ้าพึ่งใครไม่ได้ก็มานี่
เราพร้อมที่จะรับใช้ไม่หนีหน้า
จะยากเย็นเข็ญใจไม่นำพา
แม้ไกลสุดขอบฟ้าจะฝ่าฟัน
ด้วยรอยยิ้มเต็มหน้าวาจาเพราะ
ไม่ฉอเลาะเฉพาะเสี่ยเรียกเฮียท่าน
จะเป็นใครที่ไหนก็สำคัญ
ชนทุกชั้นน้อมคำนับขอรับใช้
ถ้าพึ่งใครไม่ได้ก็มานี่
ป.ขอพลีทั้งชีวิตอุทิศให้
เพื่อประเทศ หน้าที่ พี่น้องไทย
เพื่อความเป็นธรรมในแผ่นดิน

บทกวีของพล.ต.ต.สุรศักดิ์ สุทธารมณ์ ที่กลายเป็นสโลแกนกองปราบปราม

หน่วยงานที่ถือเป็นที่พึ่งสุดท้ายในวงการตำรวจ ทำหน้าที่บำบัดทุกข์บำรุงสุขให้กับประชาชนผดุงความยุติธรรมให้เกิดขึ้นในสังคม ยิ่งกองปราบปราม ในยุคที่พ.ต.อ.พงศ์พัฒน์ ฉายาพันธุ์ ทำหน้าที่รักษาการผู้บังคับการ เรียกได้ว่าเป็นยุคที่มีทั้งมือปราบและนักวิชาการทำงานร่วมกัน ดังนั้น กองปราบฯ ยุคนี้นอกจากต้องมีผลงานทางด้านปราบปรามแล้ว ตำรวจทุกนายจะต้องเสนอผลงานในแนวของนักวิชาการออกมาในรูปแบบของโครงการต่างๆ ที่สร้างสรรค์สังคมด้วย

อย่างเช่นโครงการ "ครูรถเข็น"

ซึ่งเป็นไอเดียของพ.ต.อ.พงศ์พัฒน์ ที่นำเอากำลังพลที่ประสบเหตุขณะปฏิบัติหน้าที่จนพิการให้กลับมาทำงานภาคสนาม โดยใช้ประโยชน์จากความถนัดเฉพาะด้านซึ่งไม่จำเป็นต้องพึ่งสภาพร่างกาย

เป็นครูรถเข็นก็สอนเด็กๆ ได้!!

โครงการครูรถเข็นประเดิมที่ด.ต.อานนท์ สุขสาม อายุ 43 ปี ตำแหน่ง ผบ.หมู่กก.ปพ.บก.ป. เป็นครูคนแรก ดาบอานนท์ประสบอุบัติเหตุรถตู้ที่นั่งมาหลังจากกลับจากปฏิบัติหน้าที่พลิกคว่ำ ซึ่งอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้หมอนรองกระดูกสันหลังไปทับเส้นประสาท ทำให้ร่างกายพิการตั้งแต่ช่วงล่างลงไป ขาทั้งสองข้างไม่สามารถใช้งานได้ ต้องนั่งอยู่บนรถเข็นตลอดชีวิต เหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้นเมื่อปี 2531 ที่ผ่านมา

เมื่อมาถึงยุคของ พ.ต.อ.พงศ์พัฒน์

ซึ่งเปิดโอกาสให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเสนอโครงการด้านวิชาการ ด.ต.อานนท์จึงเสนอตัวทำหน้าที่ "ครูรถเข็น" อาสาออกไปทำหน้าที่สอนวิชาตำรวจให้กับเด็กและเยาวชน เพื่อเป็นการป้องกันตนเองจากภัยสังคมในรูปแบบต่างๆ ภายใต้การสนับสนุนของพ.ต.อ.พงศ์พัฒน์ ที่เห็นชอบในหลักการและให้ความอนุเคราะห์เรื่อยมา

นายดาบอานนท์ภูมิใจกับงานใหม่เป็นที่สุด

เมื่อวันที่ 14 ส.ค.ที่ผ่านมา ด.ต.อานนท์ รับบทบาทเป็นครูรถเข็นครั้งแรก ที่โรงเรียนวัดแจ้งศิริสัมพันธ์ อ.เมืองนนทบุรี โดยมีพ.ต.อ.พงศ์พัฒน์ตามไปเป็นพี่เลี้ยง ท่ามกลางความสนใจของนักเรียนจำนวนมาก โดยดาบอานนท์ได้นำประสบการณ์การเป็นตำรวจอาชีพมาสอนเด็กให้รู้ถึงหลักในการปฏิบัติตัวให้เป็นคนดี ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด และที่สำคัญ ต้องทำหน้าที่ของลูกที่ดีของพ่อแม่ ไม่เกเร นอกลู่นอกทาง เพราะหากพลาดพลั้งไปกฎหมายจะไม่ให้อภัยใครทั้งนั้น นอกจากการสอนตามหลักวิชาการแล้วยังมีการแสดงดนตรีขับกล่อมหนูๆ เพื่อให้ผ่อนคลายอิริยาบถอีกด้วย

บรรยากาศการเรียนการสอนวันนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้และความสนุกสนาน

หลังเสร็จสิ้นภารกิจดังกล่าวแล้ว ด.ต.อานนท์ย้อนอดีตของตนเองให้ฟัง ว่า ตอนนั้นประจำแผนก 5 กก.2 ป. หรือ "หน่วยคอมมานโด" ซึ่งจะต้องออกปฏิบัติหน้าที่ในภารกิจสำคัญ เดินทางไปทั่วประเทศ วันเกิดเหตุจำได้ว่าหลังจากเข้าจับกุมกลุ่มนักพนัน ภายในงานอนุสรณ์ดอนเจดีย์ จ.สุพรรณบุรี ตนและเพื่อนประมาณสิบนายเดินทางเข้ากรุงเทพฯ โดยรถตู้ เมื่อมาถึงเขตอำเภอบางปลาม้า พขร.เกิดหลับในเพราะทำงานไม่ได้พักผ่อน ทำให้รถเสียหลักพลิกคว่ำลงข้างทาง มีเพื่อนร่วมงานเสียชีวิต 1 นาย ส่วนตนได้รับบาดเจ็บสาหัสจนถึงขั้นพิการต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต

นายดาบอานนท์ เล่าต่อว่า
 
เมื่อออกจากโรงพยาบาลแล้วได้ออกมาทำงานตามปกติ แต่เมื่อร่างกายไม่เหมือนเดิมหน้าที่จึงเปลี่ยนไป ผู้บังคับบัญชามอบหมายงานทางด้านเอกสารไปจนถึงการเบิกจ่ายอุปกรณ์การปราบจลาจลที่ยังพอทำได้ เป็นงานที่สบายๆ เหมาะสมกับสภาพร่างกายของเรา แต่เมื่อทำไปนานๆ โดยไม่ได้ออกไปสัมผัสหรือไปสร้างประโยชน์อะไรให้กับสังคม เลยทำให้ชีวิตหดหู่ ถึงแม้ทุกๆ วันจะมีการพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้กับเพื่อนร่วมงานที่เขาออกไปปฏิบัติหน้าที่ต่างๆ มาก็ตาม ยังอยากจะทำงานอย่างอื่นมากกว่างานเอกสาร เมื่อทราบว่าผู้บังคับบัญชามีนโยบายดังกล่าวจึงเขียนโครงการเสนอไป

ผมคิดว่าความรู้ทางด้านตำรวจจากประสบการณ์ต่างๆ

ทั้งที่ประสบกับตัวเองและเพื่อนร่วมงาน จะสามารถช่วยสร้างเกราะป้องกันให้กับเยาวชนของชาติได้ไม่มากก็น้อย ซึ่งเรื่องนี้จะทำให้ผมเกิดความภาคภูมิใจ ที่ยังสามารถทำตัวให้เป็นประโยชน์ในฐานะของตำรวจ มากกว่าช่วงชีวิตที่ผ่านมาเป็นอย่างยิ่ง ด.ต.อานนท์ กล่าว

ด้านพ.ต.อ.พงศ์พัฒน์ ฉายาพันธุ์ เปิดเผยว่า

หลักการของโครงการนี้คือตำรวจที่ดีนอกจากจะต้องปฏิหน้าที่ตามคำสั่งที่รับผิดชอบแล้ว การทำงานก็จะต้องมีความคิดสร้างสรรค์ด้วย โดยความคิดสร้างสรรค์นั้นจะต้องสร้างผลประโยชน์ให้กับส่วนรวม ซึ่งตามปกติแล้วงานตำรวจเป็นอาชีพที่ต้องมีความสร้างสรรค์มากกว่าปกติ ไม่ใช่แค่มีหน้าที่คอยจับโจรผู้ร้ายอย่างเดียว อีกด้านต้องหางานที่สร้างสรรค์ออกมาสู่สังคมด้วย ส่วนตัวแล้วมีความคิดที่ว่าจะทำอย่างไรที่ทำให้ตำรวจทุกนายของกองปราบปรามได้มีความรู้สึก และจิตสำนึกที่จะมาร่วมกันสร้างผลงานที่ดี เพื่อสร้างสรรค์สังคม

สำหรับด.ต.อานนท์ เป็นกำลังพลที่มีสภาพร่างกายไม่สมบูรณ์ จากการสอบถามแล้วด.ต.อานนท์ มีความต้องการที่จะขอทำงานของตำรวจต่อไป นอกเหนือไปจากงานประจำที่ปฏิบัติอยู่ในขณะนี้ คืองานเอกสารธรรมดาๆ เพราะตามปกติแล้วงานของตำรวจนั้นก็จะมีทั้งด้านการป้องกันและการปราบปราม ดังนั้น ในเมื่อเขาไม่สามารถทำงานทางด้านปราบปรามได้ เนื่องจากมีข้อจำกัดทางด้านร่างกาย จึงต้องหันมาทางด้านงานป้องปราม ซึ่งงานด้านนี้จะต้องใช้ทั้งความรู้และจินตนาการ สิ่งที่ด.ต.อานนท์ หันมาเลือกงานด้านนี้ เพราะเขาอยากจะถ่ายทอดวิชาตำรวจโดยเฉพาะในเรื่องการป้องกันตนเองของเยาวชน ที่จะมีวิธีการอย่างไรเพื่อใช้ป้องกันตนเองจากภัยต่างๆ เช่นเรื่องของยาเสพติด การป้องกันตนเองจากเพศตรงข้าม หรือแม้นกระทั่งไปจนเรื่องอุบัติเหตุ

กลุ่มเป้าหมายของเรา

เลือกไปที่โรงเรียนตามวัดวาอารามต่างๆ ส่วนจุดมุ่งหวังของโครงการก็ไม่ได้ตั้งเป้าหมายอะไรไว้สวยหรู เพียงแต่อยากส่งเสริมเพื่อทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจบางนายที่หมดหวังต่อความก้าวหน้าของอาชีพ ให้กลับมาทำประโยชน์ให้กับสังคมได้ในฐานะผู้พิทักสันติราษฎร์ แต่สิ่งสำคัญกว่านั้น คือประโยชน์และความรู้ที่เด็กๆ จะได้รับ อันจะเป็นคุณูปการสืบต่อไป พ.ต.อ.พงศ์พัฒน์ กล่าว

เรียกว่าได้ทั้งบู๊ทั้งบุ๋นครบเครื่อง!!