ความในใจของผู้หญิงกลางคืน เรื่องเล่าจากประสบการณ์

อยู่ในอาชีพค้าขายบริการมานานร่วมสองทศวรรษ ปัจจุบันไม่มีสังกัด เลือกรับงานที่สบายใจเท่านั้น

อ่อ...อิฉันไม่ใช่หญิงขายบริการนะเจ้าคะ 

เพราะฉะนั้นมุมมองที่ทำมาเผยแพร่เป็นแค่คนหนึ่งที่ย่ำอยู่บนถนนสายสีเทา ในส่วนที่เขาเรียกกันว่า “ทีมบริหาร”

เพื่อไม่ให้เป็นข้อสงสัย ก็ต้องบอกว่าอาชีพเสริมคือ “นักอยากเขียน” ค่ะ 

มีนิยายออกมาสิบกว่าเรื่อง เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานกลางคืนท้างน้าน เพราะงั้นลีลาการเม้าท์มันก็...แล้วแต่จะคิด แฮ่ ๆ

ไม่ต้องกลัว ไม่มาขายของ เพราะหนังสือไม่เหลือแล้วย่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ 5555555555

ฉะนั้นสำบัดสำนวนย่อมมีชั้นเชิงอย่างคนปั้นอักษรขาย นะจ๊ะ ๆ 

แต่รับรองว่า อิฉัน อินไซเดอร์ แน่นอนค่ะ ไม่เชื่อ จุดธูปถามใครก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ

จากที่มีหญิงสาวคนหนึ่งมาตั้งกระทู้ปรึกษาปัญหาชีวิต 

ในทำนองว่าเธอเป็นสาวไซด์ไลน์ แบบ “ผูกปิ่นโต” 

วันนี้คนเลี้ยงดูจ่ายน้อยกว่าข้อตกลงควรจำทำเยี่ยงไร 

ปัญหาของน้องก็มีคนเข้ามาตอบมากมาย อิฉันขอไม่กล่าวถึง 

เพราะวัตถุประสงค์ของกระทู้นี้จะเล่าเกี่ยวกับงานซื้อขายบริการทางเพศที่เคยพบเห็น 

ไม่ขอวิพากษ์วิจารณ์การทำงาน การใช้ชีวิตของใคร 

ขอบอกกล่าวเท่าที่ตัวเองสัมผัสมาและอาจจะใส่ความรู้สึกส่วนตัวบ้าง...ประสาปุถุชนนะเธอจ๋า...

เรื่องที่เล่าคือความจริงในสังคมที่เคยคลุกเคล้า และตอนนี้โฉบเฉี่ยวสถานอโคจรบ้างตามแต่ใครจะกล้าจ้าง 5555

เรื่องราวในกระทู้นี้ไม่ใช่ชีวิตคนหนึ่งคนใด ฉะนั้นฉันไม่ขออนุญาตใครนะยะ ไม่จำเป็นค่ะ

กระทู้นี้แนะนำสำหรับทุกท่านที่สนใจเปิดโลกทัศน์อีกด้าน

แต่ท่านที่คิดว่าตัวเองรู้ดีอยู่แล้ว หรือรังเกียจสังคมสีเทา โปรดผ่านไปค่ะ 

อ่านก็ได้ ไม่อ่านชีวิตก็ไม่พลาดอะไร เพราะงั้นเอาที่สบายใจนะคะคุณขาาาาา

ถามได้ ตอบไหวจะตอบเจ้าค่ะ

อันไหนรู้คือรู้ อันไหนไม่รู้คือไม่รู้ อิฉันไม่ใช่กูรู ไม่รู้ทุกเรื่องขนาดน้านนนนน โปรดอย่าคาดหวังมาก 

*** กันไว้ก่อนเนาะ ***

หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์บ้างนะคะ

ปล.ไม่รู้จะยาวแค่ไหน เขียนเท่าที่ไหวเนอะเตงเนอะ...